بریده‌های کتاب عملیات احیا

هر که بر خدا توکل کند، خدا او را کفایت خواهد کرد و خدا امرش را نافذ و روان می سازد. آیه ی 3 سوره ی طلاق

«از هیچ چیز نترسید، از سختی های راه نهراسید. نه اینکه بگویید سختی نیست. چرا، سختی هست؛ اما از این سختی نترسید. به استقبال کار های دشوار و سخت بروید. کار های نشدنی را انجام بدهید.»

مهم ترین دستاورد، کسب دانش یا پیدا کردن فن آوری نیست؛ دستاورد اصلی پیدا کردن خود است. هرکسی، در درون خودش، خود واقعی اش که «می تواند» را پیدا می کند.

در پروژه موتور سنکرون، بچه ها افتادن در دریای عمیق و شناگر شدند. من می گویم: "تا توی عمق نری، شنا یاد نمی گیری".

همان شرکت های خارجی که به ما قطعه ندادند و حتی حاضر نشدند موتور را تعمیر کنند، زنگمان زدند. گفتند:((قطعات رو از کجا خریدین و اسمبل (سر هم کردن یا مونتاژ) کردین؟ خب می گفتین خودمون براتون قطعه بفرستیم.)) باورشان نمی شد خودمان موتور را ساخته باشیم. من حساب این روز را کرده بودم. بچه ها را سپرده بودم از تمام مراحل تولید فیلم برداری کنند. قسمتی از آن فیلم ها را برایشان فرستادم و دیگر صدایشان درنیامد.

وقتی بچه ها مبانی شنا کردن را یاد گرفتند، باید بیندازی شان توی عمق تا شناگر شوند. البته باید مراقب باشیم که غرق هم نشوند.

پرسیدم:((آقا، شما چرا تا الان از جمکو موتور نخریدین؟)) _به سه دلیل: اول اینکه اگه از آلمان و چین بخریم، یه سفر می ریم اون ور آب‌ ؛ ولی اگه از شما بخریم کجا رو بریم ببینیم؟ دوماً موتور خارجی صدای تراکتور هم بده، به کارفرما می گیم بهترین جنس اروپا رو خریدیم؛ ولی اگه موتور ایرانی یه خِرخِر کوچولو داشته باشه، همه به بوق و کرنا می کنن که جنس ایرانی همینه دیگه. بعدش هم، اون موتور ساز خارجی یه مبلغی توی جیب ما می ذاره؛ شما چی؟

وقتی می خواهیم کاری انجام دهیم، باید پنج انگشتمان هماهنگ باشد. نمی شود هر انگشتی ساز خودش را بزند.

یکی از چیزهایی که باید با آن بجنگیم، فرهنگ کارکردن است. خیلی‌ها دنبال نشستن پشت میز هستند. دنبال این‌که صبح بیایند و همه‌چیز مرتب باشد. اگر یک سیم نباشد، حاضر نیستند دنبال درآوردنش باشند و سرجایشان می‌شینند.

تا توی عمق نری، شنا یاد نمی گیری.

کوه، آدم را صبور و مقاوم بار می آورد و نگاه به قله، آدم را بلند پرواز.

گاهی آدم‌ها خبر ندارند که ماموریت‌شان آن چیزی که در حکم مأموریت خورده، نیست!!

روز تست نهایی، همه ی بچه های جمکو از سالن های مختلف آمدند توی خط تولیدِ سالن 306. دل توی دلم نبود که موتور راه افتاد. ثانیه ها کُند می گذشت تا موتور به سرعت 176/5 رسید. بچه ها شروع کردند به دست زدن. انگار تیم ملی توی جام جهانی برنده شده. من هم خوش حال بودم؛ خیلی خوش حال. ایران پنجمین کشور سازنده ی موتور سنکْرون در جهان شد.

می گفت :« برگ برنده ما نسبت به جنس خارجی، خدمات پس از فروشه.»

تحفه کره جنوبی برای من، اولا زحمت کشی و سخت کاری صبح تا شبی مردم و حتی اساتید دانشگاه بود و دوما مدیریت کار گروهی شان.

_ تا کی این کشور باید برای کارهای فنی و مهندسی دستش جلو خارجی ها دراز باشه؟ ما چی مون از اون ها کمتره؟ . . مرحوم پدرم همیشه می گفت: آدم با سه کلمه خودش رو راحت می کنه: نمی تونم، نمی شه، نمی خوام.

«امید» همان چیزی است که دشمن هدف گرفته. می خواهد با القای ناامیدی، خودمان را دست کم بگیریم.