بریده‌های کتاب افعی و بال های شب

هرگز اعتماد نکن. هرگز تسلیم نشو. همیشه از قلبت محافظت کن.

این سرزمین بخشی از من بود و من، چه مرا میخواست یا نمی‌خواست ، بخشی از آن بودم.

غم،احساسی بیهوده و ضعیف بود. حداقل خشم به یک دردی میخورد.

تو این دنیا بدون قدرت نمی‌تونی چیزی رو به دست بیاری. قدرت نیازمند قربانی کردن ، تمرکز کردن و بی رحم بودنه.

خانه. او را با خود به خانه می بُرد. چون پادشاه خون آشام های هیاژ _ فاتح خاندان شب، متبرک شده توسط الهه نایکسیا و یکی از قدرتمندترین مردانی که تاکنون در این قلمرو یا قلمرو بعدی قدم گذاشته بود _ تکه ای از خودش را در وجود این کودک می دید. و آنجا، دقیقا زیر دست مشت شده ی دخترک، چیز گرم و تلخ و شیرینی در سینه اش به غلیان درآمد. چیزی خطرناک تر از گرسنگی.

این مکان همه ی مارا این طوری می کرد؛ یادمان می داد که عشق را در لبه های تیز پنهان کنیم.

«واقعا آشغاله.حرف نداره.» گفتم:«چه دلگرم کننده.» «ممنون.در خوردن نوشیدنی آشغال تجربه زیادی دارم.»

او فقط اسماً پدرم بود. درست است که خونش یا جادویش یا جاودانگی اش را نداشتم. ولی بی رحمی اش را چرا. خودش آن را تیغ به تیغ در من پرورانده بود.

وقتی مرگ رو در مقایسه با یک زندگی ناچیز و بی ارزش سبک و سنگین می کنی، دیگه زیاد ترسناک به نظر نمیاد.

پادشاه نمی دانست بزرگ ترین عشقش اسباب نابودی اش هم خواهد شد!)

«بقیه دست کم می‌گیرنت. ازش استفاده کن. سلاح قدرتمندیه.»

پرسیدم:«حالت خوبه؟» «تعریفت از "خوب" چیه؟» «زنده.»

تو این دنیا بدون قدرت نمیتونی چیزی رو به دست بیاری. حقیقت داشت؛هم از جنبه های خوب و هم از جنبه های بد...

مجبور نیستی این طوری زندگی کنی . من خودم انتخابش کردم، ولی تو نکردی. می تونی یه زندگی دیگه در دنیای دیگه رو انتخاب کنی، جایی که یه آدم معمولی باشی.

تو همیشه شانس داری و اگر خود را در موقعیتی دیدی که شانسی نداشتی، قبل تر انتخاب اشتباهی کرده بودی که باعث شده بود از آن موقعیت سر در بیاوری. در هر صورت تقصیر هیچ کس جز خودت نبود .

«بقیه دست‌کم می‌گیرنت... استفاده کن، چیز قدرتمندیه.»

هرگز اعتماد نکن. هرگز تسلیم نشو. همیشه از قلبت محافظت کن.

"هرگز اعتماد نکن.هرگز تسلیم نشو.همیشه از قلبت محافظت کن."

البته انسان ها در این جهان چیزی بیشتر از این نبودند: طعمه، آفت، یا اغلب هردو.

(بقیه دست کم می گیرنت.ازش استفاده کن.سلاح قدرتمندیه.)