بهترین کتابی که درمورد بها دادن به خودمون بود رو خوندم. 
و این قسمت بیش
تر به دلم نشست. 
"زندگی محصول خنده و اشک، نور و سایست" 
      

         یک سردرگمی منحصر به فردی وجود داشت.  یعنی نمیتونستی بفهمی بعد داستان چه اتفاقی در حال رخ دادنه.  میشه گفت بعد خوندنش اینطوری بودم که الان چی شد؟  و شاید تصورات شما بهم بریزه-
      

        سایه های میان ما، میشه گفت عااشقش بودم.  ترکیبی از تاریکی و حس غریب بودن. که پادشاه (کلایس) پس از آشنا شدن با دختره تاریکیش رو کنار میزاره و به زندگی جدیدش یعنی نور خوش آمد میگه؛! 
      

        هر جای این کتاب یک کلمه بود که میتونست روحت رو نوازش کنه

 جمله هایی بود که میتونست درس های بزرگی بهمون بده. 
این قسمت کتاب، میشه گفت آخرای کتابه و درمورد یک خالکوبیه که معنیش (فدا شدن برای عشقه):))))) 
      

        ناتوان، قصه ی رنج و ضعیف بودنه. 
قصه ی عاشق بودن و عاشق موندن
. ناتوان میتونه قصه خیلی ها باشه.  شاید قصه منو تو♡