داستان جالبی بود.
علیرغم زن بودن نویسنده، روایت به طور خاصی ابعاد زنانه نداشته و  به نظر می‌رسید اگر زنانه‌تر می‌بود، پتانسیل تأثیرگذاری بیشتری را آزاد می‌کرد.
جاهایی از کتاب، شعارزدگی را حس کردم اما با این حجم کم گویا اجتناب‌ناپذیر بود. در کل از مطالعه‌اش پشیمان نیستم. 
به طور کلی توصیه می‌کنم به مطالعه‌اش...
      

        «لبخند غیرمجاز» از حیث عدم تعادل نمک، کتاب نسبتاً جالبی است.
برخی از داستان‌ها کاملاً به سمت طنز تلخ رفته، برخی دیگر در نهایت تلاش برای خنده گرفتن از مخاطب، در بی‌نمکی محض می‌ماند و برخی دیگر که از قضا کمتر از نصف مطالب کتاب است، اساساً طنز بانمکی دارد و -اگر بخواهیم منصفانه نقد کنیم- آدم را خوب می‌خنداند.
اگر شما هم مثل من، فکر می‌کنید مخاطب عام، کتاب طنز می‌خرد برای این که می‌خواهد بخندد و شاد باشد و گرنه میرفت از جدی‌ترین کتاب‌ها عمیق‌ترین‌هایش را انتخاب می‌کرد و‌ مطالعه می‌کرد، بهتر است وقت گرانبهای خود را در مطالعه‌ی این کتاب تلف نکنید.
اما اگر از طنز، تکه انداختن‌های سیاسی را دوست دارید و کنایه‌های گه‌گاه گزنده که تعهدی به خنداندن شما ندارد بسم‌الله...
این پول و این میدان.
      

        این کتاب که از لحاظ حجم جزء کتاب های کوچک به حساب می‌آید، در مورد اولین احساسات پسران نوجوان و جوان است که تقریباً همه‌ی پسرها در آن سنین تجربه می‌کنند. بلاهت بچه‌گانه در برخی از نامه ها با هنرمندانگی خاصی به چشم می‌خورد اما نویسنده در ایجاد لحن‌های گوناگون ناتوان بوده و گویی همه‌ی نامه ها توسط یک نفر نوشته شده اند. تمایزات فرهنگی، شخصیتی و اقتصادی در خلق شخصیت‌ها وجود نداشته و از این رو در این کتاب با شخصیت مواجه نیستیم. نویسنده، کل جماعت پسران جوان و نوجوان را در دید مخاطب، ابله جلوه داده و این ممکن است به مذاق هر مخاطبی خوش نیاید. 
      

        آقای قلم؛ سید مرتضای آوینی در این کتاب، غرب را عریان، بدون هیچگونه حجاب و پوشاننده‌ای به مخاطب خود می‌شناساند و توسعه‌ی تکنیک زده‌ی غرب را با همین عنوان بازنمایی می‌کند.
او نه تنها توسعه‌ی نامیده شده از طرف غرب را نفی نمی‌کند بلکه در اثبات آن، مصادیق بسیاری نیز می‌آورد.
اما با دلایل متقن، آن توسعه‌ی خود خوانده‌ی غربی را توسعه‌ای پایدار و موجب بهره‌گیری همه‌‌جانبه‌ی نوع انسان نمی‌داند.
انسان‌محوری تمدن غرب در تمامی جلوه‌های بشری در این کتاب به خوبی رخ می‌نمایاند.
او مثل همیشه در قالب قلمی ناب، چهره‌ی اصلی جهان غرب و انسان محصور در آن را بر بوم عقل ترسیم می‌کند و در نهایت، با تبیین تفکر اسلام ناب در مقابل تفکر توسعه گرای متأثر از تکنوکراسی، راه برون رفت از این مخمصه‌ی بشری را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد...

      

        بهترین کتابی که در زمینه‌ی ظهور مطالعه کردم.
سیدمهدی شجاعی در این کتاب، سعی در ریشه‌ یابی و آسیب شناسی علل غیبت امام عصر عج در قالب داستانی گیرا و جذاب را دارد و الحق و الانصاف در این زمینه به بهترین شکل ممکن عمل می‌کند.
او در خلال رمان «کمی‌دیرتر» به مخاطب عام و‌ خاصش می‌فهماند؛ امام علیه السلام وظیفه‌ی هدایت امت را دارند اما این مردمند که حجاب بارقه‌های  نور ایشان بر ظلمات ارض‌اند.