آقای بیابانکی در یکی از جلسات «در حلقه رندان» خیلی تعریفش را کرد و وقتی در پایان همان جلسه، کتاب را از دفتر طنز حوزه هنری جایزه گرفتم خیلی ذوق کردم. ولی هر چه بیشتر خواندم ذوقم بیشتر فروکش کرد.
به قول نویسنده، قسمتهایی از تعدادی نامه عاشقانه است که اکثرا از طرف پسربچه‌های ده یازده ساله یا نوجوان‌های هفده هجده ساله خطاب به دخترکان نوشته شده. پر از سادگی و می‌شود گفت صفا.
ولی متاسفانه نویسنده نه در طنزپردازی، نه در ارائه خلاقانه هر نامه و نه در شخصیت‌پردازی نامه‌نگارها، خلاقیت چندانی به کار نبرده  و ناچارم بگویم در مجموع چیز قابل عرضی نداشت؛ خیلی پیش پاافتاده و غیرقابل باور. واقعا حیف از ایده کتاب!😐