این کتاب که از لحاظ حجم جزء کتاب های کوچک به حساب می‌آید، در مورد اولین احساسات پسران نوجوان و جوان است که تقریباً همه‌ی پسرها در آن سنین تجربه می‌کنند. بلاهت بچه‌گانه در برخی از نامه ها با هنرمندانگی خاصی به چشم می‌خورد اما نویسنده در ایجاد لحن‌های گوناگون ناتوان بوده و گویی همه‌ی نامه ها توسط یک نفر نوشته شده اند. تمایزات فرهنگی، شخصیتی و اقتصادی در خلق شخصیت‌ها وجود نداشته و از این رو در این کتاب با شخصیت مواجه نیستیم. نویسنده، کل جماعت پسران جوان و نوجوان را در دید مخاطب، ابله جلوه داده و این ممکن است به مذاق هر مخاطبی خوش نیاید. 
        

          آقای بیابانکی در یکی از جلسات «در حلقه رندان» خیلی تعریفش را کرد و وقتی در پایان همان جلسه، کتاب را از دفتر طنز حوزه هنری جایزه گرفتم خیلی ذوق کردم. ولی هر چه بیشتر خواندم ذوقم بیشتر فروکش کرد.
به قول نویسنده، قسمتهایی از تعدادی نامه عاشقانه است که اکثرا از طرف پسربچه‌های ده یازده ساله یا نوجوان‌های هفده هجده ساله خطاب به دخترکان نوشته شده. پر از سادگی و می‌شود گفت صفا.
ولی متاسفانه نویسنده نه در طنزپردازی، نه در ارائه خلاقانه هر نامه و نه در شخصیت‌پردازی نامه‌نگارها، خلاقیت چندانی به کار نبرده  و ناچارم بگویم در مجموع چیز قابل عرضی نداشت؛ خیلی پیش پاافتاده و غیرقابل باور. واقعا حیف از ایده کتاب!😐