اولین سفرنامه ای بود که خوندم و از خوندنش لذت بردم باعث شد دلم بخواد به ژاپن یکبار سفرکنم ولی متوجه شدم به نظر من برای زندگی چندان جالب نیست. دیدگاهی که مردم ژاپن دارن برام خیلی جالبه ومیزان احترامی که میزارن هم همینطور. درکل خرسندم از خوندنش وپیشنهاد میکنم 🤝🏻

قسمتی از کتاب: 
وابی سابی در واقع یک فلسفه ژاپنی در باب پذیرش نواقص است. چیزی که زندگی را ساده تر و ارزش هرآنچه را در اختیار داریم بیشتر نمایان می کند. وابی سابی برسه واقعیت اصلی متمرکز است: هیچ چیز دوام نمی آورد، همه چیز تمام می شود وهیچ چیز کامل نیست. وابی سابی درواقع دیدن زیبایی و کمال درنقص، سادگی و ناپایداری و همه چیز در جهان است. 
فلسفه وابی سابی می گوید که برای لذت بردن از زندگی نباید منتظر کامل شدن و بی نقص بودن آن باشیم چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم خیلی چیزها را برای دوبار تجربه کنیم


      

        هنوز تموم نکردم کتاب رو ولی با خوندن سه داستان اول دوست دارم حالا نظرمو بنویسم. کتابی هست که واقعا دوسش دارم. خوشحالم که بعد مدت ها تونستم کتابی بخونم که بتونم با اطمینان بگم لذت بردم. داستان های کوتاه و دوست داشتی. ترجمه خوب وروان. تااینجا داستان صندلی انسانی خیلی جذاب بود. خدای من. امیدوارم داستان های بعدی کتاب هم برام چنین احساسی ایجاد کنه. 
      

        شنیده بودم خوندنش باعث میشه مدت ها ذهنت درگیر بشه ولی برای من اینطوری نبود. درکل از خوندنش ناراضی نیستم و فکرمیکنم افراد زیادی بااحساساتش همزاد پنداری میتونن بکنن.
      

        برای من درحقیقت خیلی خسته کننده بود. به شکلی که نتونستم حدودا ده صفحه آخرشو بخونم.