بانگو  بینظیره محشره فوق العادس،یک کلام اگه نبود هیچ وقت سمت کتاب و ادبیات نمیرفتم
      

        قشنگ بود :")  داستان عشقی پرشور و عمیق بین بین ماریا هفده ساله  و سرگی میخالوویچ چهل و اندی سال
 که با  گذر زمان این عشق مورد تحول واقع میشه و شکل های دیگری به خود میگیرد
کوتاه و توصیفات دوستداشتنی و قلم کلاسیک زیبایی داشت

      

        کتاب قدیمی و تقریبا ناشناختس و البته ضعف های زیادی داره
مخصوصا در قلم نویسنده، خیلی عامیانه و خیلی جزئیات اضافی و بیهوده داره
به طوری که چند صفحه رو رد میکردم و هیچ مشکلی تو روند داستان برام نداشت
شخصیت ها خوبن جالبن اما به شدت سطحین و واقعا میشد بیشتر روش کار کرد
و معما داستان و قتل... بازم ضعیفه

      

         از سر کنجکاوی  رفتم سراغش... و عجب چیز وحشتناکی(آشغال) بود. چقدر یه نویسنده میتونه ذهن مریض و افتضاحی داشته باشه... 
و این کثافت رو تا 500صفحه و خورده ای ادامه بده، و هر ده صفحه یک بار دختره رو مورد تجاوز و خشونت قرار بده
اونم نه تجاوز عادی... خیلی ببخشید با تفنگ.. 🤯 
نمیدونم چطور به همچنین چیزی که در حد فن فیکشن های واتپده اجازه چاپ دادن یا حتی به عنوان کتاب/ ادبیات شناخته بشه، یا حتی به عنوان دارک رومنس بودن ازش دفاعم میشه
      

        بی محتوای هم از نظر داستانی هم به خوبی منظورشو نرسونده،یا همش غر میزنه یا فکر میکنه از عالم و ادم بهتره ولی سلیقش فقط تو کشیشاش چون خیلی بچه مثبته، جذابیتی نداره حتی جایی که داره روز میزنه جذاب کنه مثل بخش های عاشقانه و یا مجلس رقص، خیلی کسل کننده میگذره، همش از لفض "سرتان را به درد نیاورم" استفاده میکنه
      

        از وقتی داستان شروع شد همه چیز عجیب و غریب مبهم بود
و همینطور ادامه پیدا کرد، با محو شدن چیزا اهمیت اشیاء کوچیک در زندگی مارو بیان میکرد
خاطرات رنگ ها بو ها، حافظه... یه جور محوشدگی قشنگی بود،اما فانتزی و جهان داستان نیاز به ساختار بهتری داشت 
      

        همون حرفای زرد همیشگی مشاور ها و توصیه های همیشگی به خودت برس با خودت مهربون باش و....
در کل متن گیرایی نداشت و خسته کننده بود و توصیه های زیاد مفیدی نداشت
      

        داستان در اوایل مبهم و عجیب بود،اما تمام شد، و جواب راز هایش را به ابدیت برد
(نه واقعا داستان رو با کلی سوال جواب نداده تموم کرد...) 
      

        داستان هیجان انگیز و معمایی باحالی داشت اما برای رده سنی پایین تر مثل 10/12 سال که تازه میخوان کتابخونی رو شروع کنن گزینه خوبیه،البته اصلا ترسناک نیست بیشتر شبیه یه ماجراجویی عه
و برای من جالب بود، اینو موقع امتحانات دی ماه خوندم:"
      

        داستان آروم و احساسی پیش رفت، و قابل قبول بود و همچنین ناراحت کننده.و تاثیر مشکلات/ آرزو/ خواسته های والدین بر فرزندان به خوبی توصیف کرده بود
اما در آخر نحوه مرگ لیدیا خیلی عجیب بود، براساس اتفاقات کتاب و حدس خواننده اینطور گمان میشد که بر اثر مشکلات زندگی خودکشی کرده ست. 
اما معلوم شد که خیلی اتفاقی بخاطر بی حواسی خودش، در دریاچه غرق شده
برای همین احساس میکنم اون مفهومی رو که قرار بود از مرگ لیدیا که مهم ترین اتفاق داستان بود بگیرم رو نگرفتم