آیا قساوتت حکمتی است که ما از آن سر در نمی آوریم؛پس چه ناقص خلقمان کرده ای! اگر محکوم به رنج بردنیم چگونه است که همه یکسان رنج نمی بریم؟ اگر رحمتت برای همه کافی نیست، دست کم عادلانه تقسیمش کن!

آیا چقدر از مردمان گاهی خودشان را از پرنده ای که در تاریکی شب ها ناله می‌کشد گم گشته تر و آواره تر حس می کنند؟ او دیگر هیچ عقیده ای را نمی توانست باور بکند.

و دیوانه تر از همه بی تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بینند.

اراده به شیرجه رفتن که عقیم بماند،گاهی درد غریبی در وجود آدم باقی می گذارد.