کتاب قلم روانی دارد و نگاه خوبی دارد. اما  به عنوان نقد باید بگویم در روایت باید از تعارف و اول ازهمه تعارف با خود عبور کرد. سید محسن روحانی هر جا که خواسته نویسنده باشد و بازی های ادبی در بیاورد از روایت خوب فاصله گرفته است ! در کل کتاب هم ما سایه یک دکترِ استاد دانشگاهه حقوقی را میبینیم. کتاب کمی دیپلمات است هر چند که میخواهد خودش را اسپرت! نشان دهد...ای کاش بی تعارف تر می نوشت!
اما کتاب خوبی است و خواندنش را توصیه میکنم
      

        کتاب زیبا، خواندنی و حال خوب کن است وبرکت امیرالمومنی و حضرت زهرا سلام الله هم در زندگی جاری وساری میشود.
یک کتاب که هر داستانش از یک صفحه فراتر نمی رود و با استناد به روایات معتبر، با قلمی روان و شیوا سبک زندگی دردانه های خلقت را بیان می کند
تا سال 1402، شصت هزار نسخه از کتاب به فروش رسیده است و این یعنی استقبال ویژه مخاطبان
      

        داستان برگرفته از واقعه ای تاریخی است و با ساز و برگی از داستان و رمان. کتاب روایتگر شخصیت موقع از جانبازان کربلاست. فردی که در رکاب اباعبدالله الحسین می جنگد، زخمی میشود و توسط قبیله اش نجات پیدا میکند.
حوادث سال 60 و 61 هجری قمری کوفه و کشمکش های سیاسی، اجتماعی آن ایام دست مایه قرار گرفته تا موقع را به چالش انتخاب بکشاند. داستان تصویری سازی زیبا و جذاب و پرکششی از آن ایام ارائه میکند . من کتاب را یک نفس خواندم...
کتاب، کتاب خانواده است. یعنی برای همه سنین (جزء کودک) مناسب است . اما قطعا برای نوجوانان حلاوت دو چندان دارد
      

        عجیب که این مجموعه از سید مهدی شجاعی آنچنان که باید و شاید خصوصا در سالیان اخیر مورد توجه قرار نگرفته!
این کتاب یک مجموعه طنز فوق العاده است! یعنی همانطور که قلم سید مهدی شجاعی برای شما اشک رقم می زند، فکر رقم می زند، اینجا به خنده وادارتان میکند و قدرت قلم استاد بیش از پیش عیان می شود.
سالیانی از زمانی که این کتاب را خواندم گذشته اما هنوز طعم خوشش را به یاد دارم
      

        روایت ژانر مورد علاقه من است و من عاشق جنوب ایران هستم و خب همه این ها دلیلی شد که این کتاب را در دست بگیرم و بخوانم!
اما اگر کتاب را در یک لایه زیرین ببینی به نظرم راهنمای خطاهای روایت نویسی است! یا مثلا اینکه چه طور اشتباهات مهلکی در روایت نویسی داشته باشیم! یا اینکه چه طور ننویسیم!
باید ببخشید که بی رحم و البته کمی با بدجنسی می نویسم اما خب کتاب نباید کتاب روایت می شد، چون اطلاعات استوری های پیج های سفر از این کتاب بیشتر است. لزومی به رفتن نبود و با چند مصاحبه و سرچ اینترنتی همه این اطلاعات به دست می آمد.
آقای رافتی، در رسیدن به پرواز تاخیر داشته و به پرواز نرسیدند! و این خود فصل اول کتاب شده است بدون هیچ قصه و گرهی و از همان ها که برای همه پیش می آید.
در ورود به جزیره ابوموسی درست هماهنگی نشده است و بعد هم کاشف به عمل می آید که اصلا مسیر را اشتباهی رفته و برای هماهنگی ورود به جزیره مسیرهایی آسان تر هست و...
یا ناو آمریکایی از تنگه عبور میکند و این ها خبردار نمیشوند و...در آخر هم اصرار بر اینکه زودتر برگردند تا عید کنار خانواده باشند!
یا للعجب مگر برای روایت نویسی نرفته بودین...
اما باز اینکه کتاب توجهات را به ابوموسی جذب میکند، ما را با آن فضا بیشتر آشنا می کند و مرا برای رفتن به این جزیره ترغیب می کند یعنی کتاب خوبی برای مخاطب هست اما برای نویسنده نه!
      

        شهدای فاطمیون و زینبیون واقعا شهدای غریبی هستند! حتی برای چون منی که با فاطمیون و مدافعان حرم بیگانه نیستم، شهید علیرضا توسلی(ابوحامد) گمنام بود.شهیدی که از موسسین و پیشگامان گردان فاطمیون و فرمانده آن بوده است. و خدا میداند که اگر فاطمیون نبودند، سرنوشت سوریه و ایران به کجا می رسید!
کتاب خاتون و قوماندان از زبان و نگاه هسمر شهید علیرضا توسلی، سرکار خانم ام البنین حسینی نوشته شده است. کتاب صفحه آرایی خوب، قلم روان و روایتی جذاب دارد. اگر چه که تایپو گرافی روی جلد را نمی پسندم!
روایت در دوبخش است از پیش از ازدواج بنین تا ازدواج و زندگی مشترک و بخش دوم   از اعزام علیرضا به سوریه! روایت از نگاه همسر ابوحامد است. و نگاه خیلی بومی و شخصی است. همین نقطه قوت و ضعف اثر است. ما از نگاه یک زن مهاجر افغان در ایران هم چیز را میبینیم . آداب و رسوم افغان ها، فضای بلخ و کابل، نسبت ها و مناسب ها و از همه مهمتر عوالم شهید علیرضا توسلی را! همه این ها را از نگاه زنانه و همسر شهید میبینیم و زیباست و چشم نواز و خواندنی و کاملا مخاطب با بنین همراه می شود. اما خب به نظرم ابعاد شخصیتی ابوحامد، مغفول می ماند. البته که خب کتاب قرار نیست همه ابعاد شخصیتی یک نفر را نشان دهد، خود کتاب هم چنین ادعایی ندارد. و البته کتاب تو را مشتاق تر می کند که بیشتر ازعلیرضا توسلی بدانی...
شخصیتی که قطعا به دلیل مبارزات جهادی در افغانستان، و فرماندهی فاطمیون درای نبوغ خاصی بوده است...او که بی ادعا در این فاصله یه دهه کارگری ساده بوده است. 
آن چیزی هم که در جای جای کتاب لمس می کند، خلوص، بی ادعایی و مشقت و زحمت فراوان خانواده های مدافع حرم است! آن چیزی که شنیده بودیم ولی برایمان ملموس نبود و از آن غافل بوده ایم