بخواب هلیا ،  بخواب که دنیا نه جای ماندن نه جای دیدن است ...
بخواب هلیا که در سرشت دنیا نوشته اند هر چه دوری دو عاشق بیشتر ، دنیا در رقابت بی رحمی موفق تر ؛
بخواب هلیا ، گل قلب مهربان آدمیان خشک شده ، دیگر روی دیدن وصال من و تو را ندارند ؛ 
بخواب هلیا ، پیشانی ام همانند کاغذ هایی که بر تن نحیف و نازکشان برای تو مینوشتم چروک شده ؛
بخواب هلیا ، باد ، پروانه ها و گل های خشک شده ی کودکی هایمان را با خود برد (:
کجا برد نمیدانم ، شاید برد تا همراهش بتواند تو را هم از من بگیرد و به جهان فراموشی بسپارد ، 
بخواب هلیا ، بخواب که من تو را نه در ذهن و حافظه ، که در قلبم حفاظت میکنم ، بخواب که هیچ باد و طوفانی ، نه تو را ، نه پروانه های هفت رنگت را از من نمیگیرد (:
بخواب هلیا ، دنیا دیگر جای ماندن نیست ((:
      

        جنسش ، مقاومت بود ،گرچه تلخ 
رنگ و بوی لبنان و ضایحه و ...؛ 

به قول اقای یامین پور :
کسی که می‌تواند بنویسد و قلمش را زمین می‌گذارد،مثل سربازیست که می‌تواند بجنگد و اسلحه اش را زمین میگذارد... 
روایت هنر میخواهد ، هنرش هم این است که راوی ، با خط به خط روایتش ، مخاطب را با خود همراه کند ، غرق کند ، چه میخواهد یاداوری گذشته باشد ، چه تصورات خیالی ، چه صحنه سازی برای آینده ؛ 
و او موفق بود ، عربیکا اثری متفاوت است ... نه تنها متفاوت با اثرات دیگر نویسنده اش ، متفاوت از هر کتابی ؛
برای من که اینطور بود :)!
      

        دلم میخواد پیشت گریه کنم 
ولی نمیتونم 
چون اگر باهات بودم
نمیتونستم 
جلوی لبخند زدنم رو 
بگیرم :))...
      

        خانوم ماه
عزیزِ دلِ حاجی 
کاش خدا صبری به ما دهد 
نه به اندازه شما 
یک هزارم صبر شما را :) 
خوشبخت ما نیستیم خانوم ناز 
خوشبخت شمایید با آن همه زیبایی که در زندگیتان دیده می‌شود 
و ما هیچ جز زیبایی ندیدیم :)... 
      

        زیباترین عاشقانه ایست که آرامت می‌کند :)))