غیر از موضوع کتاب که همیشه زنده می ماند، قلم نویسنده هم خواننده را تا آخر کتاب سرزنده نگه میدارد. تعابیر جالبی که خاص خود نویسنده است در کتاب وجود دارد. خلاصه اینکه حس زندگی در موکب اربعین با خادم ها کاملا به خواننده منتقل می شود. 
      

        قلم فاخر و ادیبانه نویسنده بسیار قابل تقدیر است. داستان زندگی ملاصدرا و پاره ای از اندیشه های او برای خواننده روشن می شود. جملات حکیمانه زیبایی در کتاب یافت می شود. بعضی فصل ها از حالت داستانی خارج می شود و به حکایتهای گسسته یا خرده روایتها می پردازد. 
      

         داستان انتقال ضریح کلا خاص و تکرار نشدنی هست، نکات جالبی در کتاب ذکر شده اما شایسته بود متن کتاب روایت جذابتر، گیراتر، و نو به نو تری ارایه می داد. میانه کتاب از یکنواختی و تکرار رنج می برد.  اما کتاب ما را  با ضریح  امام حسین علیه السلام همراه می کند تا خود کربلا و از این و از ارادت مردم و بعضی اتفاقات جالب طول سفر نمی توان گذشت.
امتیاز من به این قسمت ها بالاست. 
      

        ابن مشغله و ابوالمشاغل زندگینامه خودنوشت نادر ابراهیمی هستند که نشان می دهند قلم ایشان چقدر قدرتمند و در به کارگیری واژگان و تعابیر چقدر خلاق است.
برخی مشکلات اجتماعی امتداد یافته در طول تاریخ ما را هم نشان می دهد.
"هر انسانی برای خودش اصولی دارد که با تطمیع، تهدید و تمسخر از آنها کوتاه نمی آید" از جملات کتاب دقیقا در مقابل جمله معروف "هر کسی قیمتی دارد" قد علم می کند و درس زندگی می دهد. کتاب کم از این جملات ندارد. روحش شاد. 
      

        کتاب خوب و با ارزشی است حاوی نکات و نامه های بزرگان دین و عرفان. نویسنده با شجاعت خوبی خود را اسیر سبک رایج داستان نویسی نکرده تا به هدف خود که انتقال سبک زندگی و مفاهیم عمیق دینی و عرفانی است برسد.