هرسال اربعین یک کتاب می‌خونم، دوسال قبل کتاب طنز اقای عیوضی رو خوندم، و امسال این کتاب‌. لذت بخش بود!
واقعیت یک انسان در سفر سخت اربعین رو می‌بینیم. تازه نه یک زائر معمولی، یک خادم. و واقعاً جذاب بود، ایول!
(با تشکر از دوست خوبم خانوم نوروزی برای معرفی!)
        

          حاج‌آقا پارچه‌باف را از کتاب پنجره‌های‌تشنه می‌شناسم. همو که اعتماد کرده بود و یک نویسنده را همراه کاروان ضریح امام حسین ع از قم به کربلا برده بود و این‌بار هم با موکب اهالی قم، یک خانم نویسنده را همراه کرده که حالات بخش زنانه را بنویسد. و اینچنین بوده که اهالی اینجا متولد شده.
خواندن روایت‌های زنانه از واقعه و رویدادها به خودی خود جالب هست. اگر این روایت از داخل موکب اربعین باشد و نویسنده هم با نادیده گرفتن بعضی کلیشه‌ها از ویژگی‌های جمع زنانه در کشوری دیگر بنویسد هم که طبیعتا جذاب‌تر می‌شود. اهالی اینجا دقیقا همینی است که گفتم. خدا برکت بده به طبع خانم زهرا آقازاده‌نژاد.
 دم حاج حمید آزادگان گرم که ردپای را در این کتاب هم می‌بینیم. 
        

          غیر از موضوع کتاب که همیشه زنده می ماند، قلم نویسنده هم خواننده را تا آخر کتاب سرزنده نگه میدارد. تعابیر جالبی که خاص خود نویسنده است در کتاب وجود دارد. خلاصه اینکه حس زندگی در موکب اربعین با خادم ها کاملا به خواننده منتقل می شود. 
        

          ﷽
پیرو برنامه سفرنامه خوانی در سال ۱۴۰۰، از بین کتاب‌های نخوانده اهالی اینجا را انتخاب کردم، روزنوشت هایی از بخش بانوان یک موکبِ اربعین در کربلا، نویسنده در یک جلسه و به صورت کاملا اتفاقی برای این سفر و نوشتن کتاب انتخاب‌ می‌شود و راهی سفری می‌شود که تجربه‌اش نکرده است، بـرخلاف بقیه سفرنامه‌ها خبری از پیاده روی اربعین نیست و قرار است نویسنده راوی خادمی در موکب حضرت فاطمه معصومه(س) باشد.
.
کنار مواکب مردم شریف عراق،موکب‌عای متعددی چه در مسیر و چه در شهرهای کربلا و نجف برپا شده که هرساله میزبان تعداد زیادی از زائران است،موکب حضرت معصومه با قدمتی که در کربلا دارد،شاهد اتفاقات مختلفی بوده و در اهالی اینجا نویسنده بخشی از دیده‌ها و اتفاقاتش را  ثبت کرده، البته که نمی‌شود همه اتفاقات را در یک کتاب جا داد.