کتاب عزیزی بود.
برای پیدا کردن جواب هام تا آخر بدون وقفه خوندمش اما در آخر هم جوابی برای خیلی از سوال هام پیدا نکردم و با یک پایان باز مواجه شدم که خب حقیقتا ناامید کننده بود.
اما با این وجود باز هم شخصیت های کتاب رو دوست داشتم 
با شخصیت اصلی خیلی از قسمت ها همزاد پنداری میکردم و همینطور هایدا هم از شخصیت های مورد علاقم در کتاب بود 
خیلی امیدوار بودم که آخرای کتاب بعد از ناپدید شدنش دوباره برگرده ، اما این اتفاق نیفتاد و داستان این بزرگوار هم بی پایان موند.
میدونم که قراره دلتنگ این کتاب و فضای کم و بیش پر از اندوهش بشم اما از اونجایی که اولین رمانی بود که از موراکامی بزرگوار می‌خوندم ، به شدت مشتاقم که برم سراغ کتاب های دیگه این نویسنده. 
      

        تو این کتاب هاروکی موراکامی از خاطرات خودش میگه ، افکارش رو در میون میزاره و فضای کتاب خیلی صمیمی و خودمونیه.
هنگام خوندنش لذت بردم ، عجله ای برای تموم کردن کتاب نداشتم و با جریان آروم کتاب پیش میرفتم و ازش لذت می‌بردم. 
بعضی قسمت های کتاب من رو یاد انیمه های ورزشی می‌انداخت و اون حس و حال و فضا رو برام ایجاد میکرد و خب ... جالب بود. 
      

        اینکه تعداد فصل هاش زیاد بود رو دوست داشتم و راجب خود داستان ...
باید بگم که جالب بود ولی جواب معما به نظرم غیر منطقی میومد ، روند داستان باعث میشد که ادامه بدی و فضای رمان به شدت جذاب بود.
پیشنهاد میشه.
      

        توضیح خاصی نمیتونم راجب این کتاب بدم. 
دنیای خودش رو داره ، کمی درهم برهم اما خیلی جذاب. 
ولی خب از کتاب نباید این انتظار رو داشته باشین که یک مسیر رو در پیش بگیره و جلو بره.
آره خلاصه
      

        این کتابو تقریبا دوسال پیش بهم هدیه دادن و خب به دلیل اینکه از قبل میدونستم شخصیت ربکا حتی قبل اینکه رمان شروع بشه مرده باعث میشد هی خوندنش رو عقب بندازم و رغبتی نداشته باشم. 
اما خب سخت در اشتباه بودم 😃
شخصیت همسر دوم ماکسیم که داستان از سمت اون روایت میشد به شدت خوب بود 
خیال پردازی هاش ، کمبود اعتماد به نفسش ، اینکه از سمت خودش و در ذهنش خودش رو جای دیگران می‌گذاشت. باید بگم بیشتر از هرچیز دیگه ای رمان رو جذاب کرده بود به نظرم.
همچنین میل به دونستن اینکه چه به سر ربکا اومده بود و در گذشته چه اتفاقی افتاده بود و این ندونستن خیلی خوب بود 
اخرای رمان و زمانیکه فهمیدم ماکسیم باعث قتل ربکا شده دیگه نمی‌تونستم کتاب رو زمین بذارم حتی.
باید بگم که رسما با این کتاب زندگی کردم و یکی از بهترین رمان هایی بود که خوندم.
همین. 
      

        سلام.
کتاب خوبی بود. فصل های اول سخت بود که بتونم ارتباط بگیرم باهاش و همه چیز برایم مبهم بود. اما همین ابهام من رو وادار میکرد که جلوتر برم و سر در بیارم از داستان و هر چه قدر جلوتر میرفتم داستان برام جالب تر میشد.
فضای کتاب تا آخر مبهم بود و آخر هم مبهم به پایان رسید.(به نظرم همین کتاب رو جالب تر کرده بود)
همین. پیشنهاد میکنم که بخونیدش.