قالب‌ترین‌ احساسم وقتی می‌خونمش:
هیچی نیستم.
و جالب اینِ که در مقابل انسان‌هایی خودم و کوچیک می‌بینم که خودشون و نمی‌بینند انگار:)
بنظرم کتاب با وجود روان بودن متن برام در حد ستاره دادن فهمیدنی نیست. این پنج تا ستاره برای اینِ که نمی‌دونم برای چی باید ستاره‌هارو کم کنم. 
      

        فکر می‌کنم پررنگ ترین احساسم در رابطه با مادر عزیز این شهیدان "خجالت کشیدن از خودم" باشه. بعد از خوندن این کتاب و داشتن سابقه خوندن کتاب  "تنها گریه کن" به این فکر می‌کنم که چقدر این دو مادر شهید شبیه به هم هستن:
گذشت، ایمان، صبر، دل کندن، قوی بودن و صبر و صبر و صبر.
خودتون بخونید متوجه می‌شید.
      

        چقدر این مرد دوست داشتنیه.♡ واقعا شهید مطهری برای ما نعمت هستن و ما امثال این نعمات زیاد داریم:)‌ ایشون چراغ راه هستن و این کتاب هم قیام امام حسین علیه السلام رو روشن می‌کنه.