لزومی ها در منطقه ممنوعه اسم کتابی که کنجکاوی مرا برای خواندنش بیشتر می کرد. 
دومین کتابی بود که از خانم موسوی می خواندم 
داستان را سه روزه در سفر مطالعه کردم. گذاشته بودم در کیفم و هرجا برای دقایقی هم که شده آن را باز می کردم تا ببینم ماجرا به کجا می رسه.
بشدت برام جذاب بود. من مادربزرگی هستم که در نو جوانی کم داستان خوانده و الان نوجوان درونم حسابی کیف کرده بود.
خیلی سریع با شخصیت زینا ارتباط گرفتم و عمیقا درکش کردم. از نشاط و سرزندگی ش با وجود معلولیت به وجد می آمدم و شجاعتش را تحسین می کردم و با غصه هایش، اشک ریختم. 
استقلال شخصیت <زینا> زیباترین فاکتور داستان بود. که با کارکتر لیا و پسر عمه اش نمود و بروز بیشتری پیدا می کرد. 
دلسوزی و سادگی مادر و مهربانی عمه سها داستان را واقعی تر و ملموس تر کرده بود. و شخصیت شرور و مغرور ترمه و پدرش تقابل خیر و شر را به خوبی نشان می داد.
داستان برای الگو پذیری نوجوان فوق العاده بود. با وجود تخیلی بودن داستان مفهوم معلولیت محدودیت نیست  و فرق انفعال و فعال بودن را به خوبی نشان می دهد. 
گرچه پاسخ خیلی از سوالها در ذهن باقی می ماند اما پايان داستان نتیجه خیلی خوب و غیر منتظره ای داشت. 
مطالعه این کتاب را به مربیان، نوجوانان،  معلولین و سالمین و کسانی که دغدغه محيط زيست دارند توصیه می کنم
      

        خانبوم کتاب تلخی که خواندنش به اندازه خوردن یک داروی تلخ برای شفا از بیماری ضروریه.
واقعاً هر یک از روایتهای آن را جرعه جرعه به زور قورت میدادم .
گاهی ذهنم هنگ می‌کرد ، گاهی دق می کرد، گاهی قضاوت می کرد، گاهی می ترسید، گاهی از کار می افتاد...
چندین بار کتاب را گذاشتم کنار و تنها چیزی که باعث شد برگردم بخونم قلم جذاب نویسنده بود. 
لاجرم آنچه از دل برآید بر دل نشیند.
چینش کلمات، احساسات جملات و مشکلات افراد،  بدون قضاوت، تعصب و ملامت گری کار سختی است که از عهده هر کسی بر نمی‌آید.
از همه دلرباتر مقدمه کتاب بود که ابتدا و انتها دوباره مطالعه کردم تا ببینم آیا کتاب آنچه را خواسته در دل مخاطب محقق نموده یا نه؟ 
و الان قدر خانه ام را بیشتر می دانم و آن را بیشتر دوست دارم و از آن بیشتر محافظت خواهم کرد 
خانبوم برایم تداعی آرامش و استقرار شده بعد از درد و رنجی که از خواندنش تحمل کردم.. 

مطالعه این کتاب را به کسانی پیشنهاد میکنم که خانه ندارند یا میخواهند خانه ای بسازند یا دارند ولی بلد نیستند از خانه هایشان مراقبت کنند.