یادداشت شعبانی

        خانبوم کتاب تلخی که خواندنش به اندازه خوردن یک داروی تلخ برای شفا از بیماری ضروریه.
واقعاً هر یک از روایتهای آن را جرعه جرعه به زور قورت میدادم .
گاهی ذهنم هنگ می‌کرد ، گاهی دق می کرد، گاهی قضاوت می کرد، گاهی می ترسید، گاهی از کار می افتاد...
چندین بار کتاب را گذاشتم کنار و تنها چیزی که باعث شد برگردم بخونم قلم جذاب نویسنده بود. 
لاجرم آنچه از دل برآید بر دل نشیند.
چینش کلمات، احساسات جملات و مشکلات افراد،  بدون قضاوت، تعصب و ملامت گری کار سختی است که از عهده هر کسی بر نمی‌آید.
از همه دلرباتر مقدمه کتاب بود که ابتدا و انتها دوباره مطالعه کردم تا ببینم آیا کتاب آنچه را خواسته در دل مخاطب محقق نموده یا نه؟ 
و الان قدر خانه ام را بیشتر می دانم و آن را بیشتر دوست دارم و از آن بیشتر محافظت خواهم کرد 
خانبوم برایم تداعی آرامش و استقرار شده بعد از درد و رنجی که از خواندنش تحمل کردم.. 

مطالعه این کتاب را به کسانی پیشنهاد میکنم که خانه ندارند یا میخواهند خانه ای بسازند یا دارند ولی بلد نیستند از خانه هایشان مراقبت کنند.