بچه های اورژانس هر روز پوکه های کوچک آمپول را با چسب زخم دورتادور اورژانس می‌چسباندند و گل های قرمز مادر شوهر یا هر گلی که در بیمارستان بود ، در آن ها میگذاشتند... این کار را میکردند تا روحیه رزمنده های مجروحی که از محیط گِل و شل جنگی ، با سر و صورت و لباس خونی می آمدند عوض شود.

شاید کسی باورش نشود ولی من توی آبادان که شهر جنگی بود و هر لحظه زیر خمپاره ، «گواهینامه» گرفتم. حضرت امام فرموده بود : که همه‌چیز را یاد بگیرید. ما هم سعی میکردیم که همه‌چیز را به خواهرها با بدهیم. فکر میکنم فقط شنا و دوچرخه سواری را یاد نگرفتم. ولی تیر اندازی ، اسلحه شناسی و یک مدت تکواندو را خواهر ها بلد بودند. من هم به خاطر فرمان امام رفتم راهنمایی رانندگی آبادان و ثبت نام کردم.