خوشم اومد ازش،خیلی قشنگ بود.

      

        قلم عالی،داستان عالی،جلد عالی،استفاده از تشبیه استعاده و آرایه ها عالی!
همه چی عالی.
      

        قلم خوبی داشت،داستان خوبی داشت و همه چیزش عالی بود
فقط اینکه قرار نبود کای قاتل پدر پیدین باشهههه
      

        شاید کتاب خوبی باشه ولی برای من نه.
چون به دردم نخورد و چیزی ازش یاد نگرفتم،نویسنده حرف دلم رو هم ننوشته بود.
من با کتابایی که درکشون کنم بیشتر ارتباط میگیرم.
ولی برای کسی که به دردش بخوره کتاب خوبیه
      

        داستان جالبی داشت،شاید اگه یکم قیافه و ظاهر شخصیت هارو بیشتر توصیف میکرد بهتر میشد،ولی به عنوان یه داستان تقریبا کوتاه خوب بود
      

        خوب بود ولی ساده بود،ظاهرا برای بچه هایی نوشته شده که میخوان با امام حسین آشنا شن مثلا یه بچه ۹ ساله
ولی در کل کتاب جالبی بود کاش ساده نبود
      

        به بامداد خمار نمیرسه ولی همین که یه داستانو از زبون شخصیت دیگه ای بخونیم و یه طرفه قضاوت نکنیم خوبش کرده،تعریف قشنگی هم از عشق داشت،عشق با ازدواج فروکش میکنه گاهی باید دورادور عاشق بود.
      

        نوشته های حسین پناهی حس عجیبی بهم میده،هم خوشم میاد و ازش لذت میبرم و از طرفی سلیقم نیست،البته حسی که ازش میگیرم مثل کتاب بوف کور صادق هدایته که هردو مرموزن و یه حس عجیبیو به آدم منتقل میکنن،با اینکه سلیقم نبود،ولی حسین پناهیو می پسندم