این کتاب بیشتر از اینکه مثل بقیه کتابای روانشناسی باشه، مثل صدای مهربونی میمونه که هی میگه: «حالا نترس، بیا از اول شروع کنیم.» وقتی میخونیش حس میکنی داری دستِ همون کودکی رو میگیری که یه گوشهی وجودت قهر کرده بود. انگار نویسنده میاد خاکا میتکونه، میگه ببین، هنوزم میشه خودتو بغل کنی، هنوزم میشه همون کمبودهارو پر کنی. کتاب پر از تمرین و حرفای سادهست، ولی اثرش عمیقه؛ یهجور مرهم واسه زخمای قدیمی.
واقعا از خونن این کتاب لذت بردم اولین روانشناسی بود که با علاقه زیاد تا اخر خوندمش و قصد دارم کتابای بیشتری از این نویسنده بخونم