من عمیقا این کتاب رو دوست داشتم.
بهش ۳ونیم میدم اما واقعا این ۳ونیم برای من خیلی بالاس.
این کتاب ما بین رمان های جدید از خیلیاشون میتونه بالاتر باشه ولی متاسفانه من همیشه تو ذهنم ادبیات سلینجر و تولستوی و آلبرکامو  و داستایوفسکی و اینجور افراد هست و بیشتر رمان هارو با اون ها و ادبیات کلاسیک مقایسه میکنم که خب این درست نیست.
اما بگذریم
این کتاب واقعا دوس داشتنی بود ..و همینطور شخصیت باتیست برای من عزیز بود و همیشه توی ذهنم میمونه.
بگذریم ازین واقعه و بحث دین که دلم نمیخواد اینجا بحثش رو باز کنم و البته حرف خاصی ام ندارم بزنم.
اما کتاب و نویسنده ی عزیز خیلی خوب همه چیز رو توصیف کرد.
هزار بار دیگه ام برگردم عقب، این کتاب رو میخونم.
حس میکردم خیلی چیزا داشته باشم که بنویسم اینجا اما فقط میگم بخونید و پشیمون نمیشید.
و در مقابل اون عزیزانی که ناراحت شدن چون اسم دین اسلام اومد..ولی باید بگم که همه ی دین ها همینن وقتی ذات ادم خراب باشه.
و این یک واقعه هست و نویسنده از لج اسم اسلام رو نیورده..چیزیه که رخ داده!
      

        صفحه های پایانی کتاب را با قلبی که در حلقم میزد خواندم!
داستانی کوتاه و جالب به قلم املی‌نوتوم که اخیرا توجهم رو به خوبی جلب کرده.
قلمی گیرا و روان.
و داستانی بسیار جالب و تفریحی برای افراد تحلیلگر و دریچه ای برای بحث های روانشناختی.
دوست داشتم اما خب چیز جدیدی به من اضافه نکرد..صرفا برای سرگرمی.
      

        باید چیزی راجع به این کتاب ها مینوشتم وگرنه از اینکه اینها را در کتابخانه ام کسی ببیند و بخواهد قضاوتم کند از خجالت آب میشدم!
تمامی کتاب‌های مودب پور را در ۱۲_۱۳ سالگی خواندم..کتاب های خودش و زنش و هرچه که در آن از او نشانی پیدا میشد.
اولین کتاب هایی که خواندم این کتاب ها بودند..چقدر ها با این ها خندیدم و گریه کردم و کتاب ها را بغل کردم:)) دختربچه بودم دیگر!..با عرض خجالت باید بگویم همه ی کتاب هایش هم دو تا سه باری خوانده‌ام:))...البته که از همان رمان های مجازی نوجوانی بود که در گوشی پیدا کرده بودم خیلی تصادفی!
یادم هست آن موقع ها را که صبح تا شب پای این رمان ها بودم.
چه بچگی ای بانمکی..
اما خب این کتاب ها مثل سریال های ترکی اند.
چیز دیگری نیست که بگویم اما باید در کتابخوانه ام ثبت میشد و دوسالی هست نسخه ی فیزیکی آن ها را کادو گرفته ام😂
      

        یکی از کتاب های مورد علاقه‌ام هست و دلم میخواهد برای توصیف آن از کلمه ی گوگولی و رنگ قهوه ای روشن استفاده کنم و در پایان این کتاب شیرین و تلخ..دلم سوخت و گریه کردم :']
ارزش خوندن رو داره.
      

        رفیقی برایم فرستاده بود..با این یادداشت که :
"این کتاب رو برای این گرفتم که بتونی از دور ناراحتی روحی‌روانی رو ببینی و حس کنی و تمام تلاشت رو بکنی که هیچوقت دوباره بهش نزدیک نشی!!!"

و چه خوب بود و دردناک این کتاب..
      

        برای خواندنش شاید زود بود ، ۱۵ سالگی!
اما خب برای همین هم بود که بعدش سالهای درخشانی داشتم که برای آینده ام تاثیر گذار بود.
از آن دسته کتاب هایی است که زندگی شما را به قبل و بعدش تقسیم میکند و همینطور تمام وجودتان را نوازش میکند و با ذهنتان بازی و سوال و جواب میکند.
قلم نویسنده ، قلم موردعلاقه‌ام بود و غیر از خودش کسی برایم جایش را نخواهد گرفت.
آرام بخوانید.
      

        این کتاب را سال ۱۴۰۳ در روزهای وحشتناک افسردگی خواندم؛ زمانی که تنها دلخوشی ام‌سرزدن به بچه های پرورشگاه بود و زنده کردن حس مادرانه ام.
آن زمان بود که فهمیدم "عشق" معنای زندگی من میتواند باشد.
و این کتاب هم..روح و جان و قلبم را نوازش میکرد.
کتابی ۶۴ صفحه ای با قیمت ۱۵ هزارتومان ، آنقدر من و افسردگی‌ام را بغل کرد که هیچوقت حسش را فراموش نمیکنم.
بخوانید که ارزشش را دارد..و ذهنتان را ارام میکند درحالی که دارد هم تلخی ها و هم زیبایی های زندگی را میگوید.