«باتیست چگونه مرد» را خالق اثر با ایده گرفتن از حادثه‌ای که در اوایل سال ۲۰۱۳ برای یک خانواده‌ی فرانسوی افتاد، به قلم تحریر در آورده است. جایی که تروریست‌های بوکوحرام خانواده‌ای فرانسوی را می‌ربایند. کتاب اما دقیقا مشابه حادثه‌ی ذکر شده نیست. در قصه‌ی ما، «باتیست» تنها عضو آزادشده‌ی خانواده‌اش است و البته که دیگر حتی «باتیست» نیست بلکه «یومایی» است؛ یک جنگجوی نوجوانِ مو بورِ خشن!

کتاب شامل ۷ بخش است.
بخش‌های فرد آن، نوعی جلسه‌ی روانشناسی/بازجویی را تداعی می‌کند. شخصی که نمی‌دانیم روانشناس است یا یک نیروی امنیتی، با «یومایی» به گفتگو می‌پردازد و سعی دارد تا گره‌های این گروگانگیری را باز کند.

بخش‌های زوج اما روایتگر حوادث دوران گروگان‌گیری به شیوه‌ی یک دانای کل است که به مسائل اشراف دارد و به پرسش‌های ایجاد شده در ذهن خواننده از گفتگوهای «یومایی» در بخش‌های فرد کتاب، پاسخ می‌دهد.
        

          "باتیست چگونه مُرد" از داستان واقعی خانواده‌ای فرانسوی الهام گرفته که گروهک تروریستی بوکوحرام آنها را ربوده بود.
کتاب با گفت و گو بین باتیست و احتمالا یک روان‌کاو آغاز میشه و به طور کلی شامل دو بخشِ گفت‌وگوها و روایت‌هاست.
همون‌طور که در مقدمه کتاب ذکر شده فاصله بین دیالوگ‌ها در بخش‌های مربوط به گفت‌وگوهای مستقیم باتیست، براساس نسخه اصلی کتاب است.
و به نظرم همین فاصله‌ها باعث فضاسازی و انتقال بهتر حس درماندگی و شاید سرخوردگی شخصیت اصلی داستانه.
به قول آقای الله‌دادی (مترجم) این فاصله‌ها کلی حرف داشت!
ترجمه کتاب بسیار روان و قابل فهمه، کشش لازم رو داره و بخش داستانی بیشتر توصیف محور و در واقع تکمیل کننده بخش قبلی است.
دوست داشتم کتاب کمی سیاه‌تر باشه و واقعا پتانسیل این رو داشت، اما بیشتر غیر منتظره و هولناکه.
به شخصه طرح جلد کتاب رو خیلی دوست دارم، یه جورایی داره دوگانگی شخصیت باتیست رو نشونمون میده.

پ.ن: چیزی که من رو ناراحت میکنه، اینکه تو این کتاب اسلام و مسلمانان در کنار اسم گروهک‌های تروریستی اومده! به نظرم وجه خوبی نداره.
        

          من عمیقا این کتاب رو دوست داشتم.
بهش ۳ونیم میدم اما واقعا این ۳ونیم برای من خیلی بالاس.
این کتاب ما بین رمان های جدید از خیلیاشون میتونه بالاتر باشه ولی متاسفانه من همیشه تو ذهنم ادبیات سلینجر و تولستوی و آلبرکامو  و داستایوفسکی و اینجور افراد هست و بیشتر رمان هارو با اون ها و ادبیات کلاسیک مقایسه میکنم که خب این درست نیست.
اما بگذریم
این کتاب واقعا دوس داشتنی بود ..و همینطور شخصیت باتیست برای من عزیز بود و همیشه توی ذهنم میمونه.
بگذریم ازین واقعه و بحث دین که دلم نمیخواد اینجا بحثش رو باز کنم و البته حرف خاصی ام ندارم بزنم.
اما کتاب و نویسنده ی عزیز خیلی خوب همه چیز رو توصیف کرد.
هزار بار دیگه ام برگردم عقب، این کتاب رو میخونم.
حس میکردم خیلی چیزا داشته باشم که بنویسم اینجا اما فقط میگم بخونید و پشیمون نمیشید.
و در مقابل اون عزیزانی که ناراحت شدن چون اسم دین اسلام اومد..ولی باید بگم که همه ی دین ها همینن وقتی ذات ادم خراب باشه.
و این یک واقعه هست و نویسنده از لج اسم اسلام رو نیورده..چیزیه که رخ داده!