مدتها بود دنبال  پاسخ به سوالی بودم 
بلاخره پاسخش را در این کتاب پیدا کردم 

یه قسمتهای را باید کتابو بغل کرد  وبا ذره ذره نفسهات بخونیش 

اونجای ک میگه حضرت هر جا قدم بزاره اونجا نورانی میشه 
وآیت الله بهجت از اون نوری که در عالم بصیرت  میدیدند مسیر خانه ای که حضرت به اون خانه قدم گزاشته بود وملاقاتی صورت گرفته بود را متوجه میشدند  وبدون هیچ نشانی  به در اون خونه میرسیدند 

      

        بیشتر از قبل عاشق مولا شدم ......
این کتاب  بهترین وشیرین ترین وزیباترین کتابی بود در مورد حضرت استاد خواندم .......
عشق به مولا  از  زبان نویسنده  آنقده زیاد بود که به خو اننده منتقل میشد ........پرنده خیالم    در زمان خوانندن این کتاب مدا م   در نجف دور میزد ..........  

      

        با دنیای   نادشناخته ای  از جنگ آشنا شدم ...
      

        بوی بهشت می داد ....بوی عشق .
      

        یاد استاد در دلم بزرگ وبزرگ وبزرگتر شد ........یه گوشه ای از قلبم احترامی ویژه نسبت به استاد برای همیشه نقش بست 
      

        خواندم گریه کردم .....درد کشیدم ....سوختم ...وافتخار کردم