بارها و بارها در سنین مختلف این کتاب رو خواندم و هر بار معنایی در من ایجاد کرد.
نسخه‌ی صوتیش در اپلیکیشن طاقچه(تاقچه) هم شنیدنیه.دو اجرا داره که یکی خوانش کامل کتاب و دیگری اقتباسی نمایشیه.
      

        این کتاب سه روایت موازی از چارچوب‌های حرفه‌ای سه درمانگر و چالش‌هایی که در مسیر روانکاوی باهاش روبرو میشدن، بود.
دوستش داشتم اما نه به اندازه‌ی وقتی نیچه گریست.
خواندنش را به دوست‌داران قلم اروین د یالوم در درجه‌ی اول  به و دوست‌داران روانشناسی در مرتبه‌ی دوم، توصیه می‌کنم
      

        از قفسه‌ی “ به پیشنهاد اکنون” این کتاب رو برداشتم.(البته هنوز این قسمت اکنون رو ندیدم).
یه لیوان چای عصرگاهی برای خودم ریختم و شروع به خواندن‌اش کردم.و بی وقفه تا پایان خواندم‌اش.نثر ساده و روان و بی‌تکلف کتاب من رو مجذوب کرد.قبلا از این نویسنده ترجمه‌های بی‌نظیری از نمایشنامه‌‌های اریک امانوئل اشمیت رو خونده بودم.نثر این کتاب به اندازه‌ی اون ترجمه‌ها قوی نبود اما توصیفات زیبایی داشت و در جایگاه خودش دلنشین بود.گویی که من هم کنار اون دو زن نشسته بودم و به روایتشان گوش می‌دادم و‌با اشک‌ها و لبخندهاشون همراه بودم.
      

        خب راستش رو بخواید من خیلی اهل ترندها نیستم؛ مخصوصا اونایی که از جانب سوشال مدیا بهمون القا میشن؛ حالا چه استایل،چه کازمتیک و چه حتی کتاب!
و همیشه زمان میدم که هیجاناتش فروکش کنه و بعد اگه خواستم می‌رم سمتش.
کتاب «کتابخانه نیمه شب» یکی از این ترندها بود.
.
اصل داستان بنظرم از فصل هشتم شروع میشه و با توجه به جملات آغازین کتاب تقریبا میشه پایان و نتیجه‌گیریشو حدس زد.
اما داستان کشش و جاذبه خیلی خوبی داره،بسیار آموزنده‌س و دوست داری زودتر ادامه‌ش بدی که ببینی پایانش همونی میشه که فکر میکردی؟!
شاید حرفای این کتاب بعضا برامون تکراری باشه اما همه‌ی اون چیزیه که همه‌مون نیاز داریم گاهی بهمون گفته و گوشزد بشه.
پس در واقع برای بزرگسالان مثل یه تلنگر و برای نوجوونا به منزله‌ی چراغ راهه🤩💡
.
پی‌نوشت: بنظرم خیلی خوب میشد اگه برای هر کدوم از ما آپشنی به عنوان کتابخانه نیمه شب وجود داشت😄
      

        قلم و توانایی ایرج پزشک‌زاد که نیاز به تعریف نداره اما این اثر چندان اثر پرمحتوا و قوی‌ای نیست.صرفا یک روایت خنده‌داره که خوندن و بخصوص گوش دادنش خالی از لطف نیست.من با خوانش زیبای ایوب آقاخانی از اپلیکیشن طاقچه(تاقچه درسته) گوشش دادم و دوست داشتم
      

        نويسنده ى نروژى كه بيشتر ما او را با كتاب مشهور "دنياى سوفى" مى شناسيم.
اين كتاب نيز به مانند دنياى سوفى دو نوع داستان را در دل خود دارند كه در آخر مكمل يكديگر مى شوند.
جرج پانزده ساله،حدود يازده سال پس از مرگ پدرش دست نوشته اى از وى پيدا ميكند كه قبل از مرگش خطاب به او نوشته است. و ماجراى عاشقانه ى آشناييش با دخترى مرموز را به شيوه اى جذاب براى پسرش بازگو ميكند.اما در خلال داستان پرسش هايى ديگر در مورد زندگى معمول مطرح مى شود و پسر با خواندن یادداشت‌های پدرش دید جدیدی نسبت به زندگی پیدا می‌کند.
گاردر در اين كتاب اشاره ی زیادی به پرسش در مورد فلسفه و عالم هستی دارد و در فضای جادویی کتابهایش، انسان را به تفکر وا مى دارد.
      

        یک رئالیسم سیاه و وحشت‌آور از دل فرانسه‌ی قرن نوزدهم!
و اونجایی وحشت‌آورتر و منزجر‌کننده‌تر میشه که خواننده می‌دونه این کتاب بر اساس یک داستان واقعی روایت  شده!
رنجی که خواص در پی جهل عوامی که مقلد و دنباله‌روی صرف هستند،می‌برند، ذهن خواننده رو به‌شدت درگیر خودش می‌کنه و این زجر رو در بند بند این کتاب عمیقا می‌توان لمس کرد!
این کتاب را بی‌وقفه بخوانید!!چرا که به دوش کشیدن طولانی مدت بار دردآور این داستان می‌تواند خواننده را به مرز جنون بکشاند!