واییییی خیلی دوسش داشتم.
باحال بود.
      

        اینو دوسش داشتم. کلی ماجراجویی داشت و درکل کتاب باحالی بود!
      

        خیلییی دوسش داشتم.ساعت ها باهاش اشک ریختم و بنظرم کتابی بود ک میشد کلی ازش یاد گرفت.
اما نویسنده باید یکم کتاب رو بازترش میکرد مثلا میگفتش ک چرا سم نمیتونه زیاد با جولی تلفنی صحبت کنه و اون صداهای عجیب ک سمو اذیت میکردن چی بود!
و اما صفحات آخر که کلی براش گریه کردم و با تک تک جملاتشون گریه کردم اون خداحافظی و ویسی ک سم برای جولی گذاشت🫠
و ما روزی باهم در مزارع جو قدم خواهیم زد....
      

        خیلیییی دوسش داشتم. داستان فانتزی داشت و علاوه بر این که تو میرفتی تو دل قصه اشاره هایی هم به فرهنگ کره داشت و یچیزایی هم یاد میگرفتی.
من ک خیلی دوسش داشتم
      

        خیلیییی کتاب خوبی بوددد به شخصه عاشق داستانش شدم. فقط مرگ اون پیرزن قصه گو خیلی آزار دهنده بود و بنظرم میتونست تا آخرش تو داستان باشه.
      

        باحال بودا اما هم داستان و هم موضوع خیلی بچگونه بود و من  اصلا دوسش نداشتم ابنجوری نبود ک جذبت کنه براخوندن هر صفجش رو زوری خوندم🤭
      

        دوسش داشتم این کتابو
نورا دختر قوی بود که با سابقه دوساله سرطان داشت به زنگی عادی برمیگشت و مدرسشو از دوباره آغاز میکرد.