به نظر من خواندن این دست کتاب ها در صورتی کمک کننده هستند که کم بخوانید.
پر تکنیک های عملیاتی است و اگر  ذهن به دریافت این تکنیک ها عادت کند فقط مطالعه ی آن ها به آدم احساس پیشرفت میدهد در صورتی که بدون عمل و انجام، این تکنیک ها پشیزی نمی ارزد .

پر کردن مغز از اطلاعات بدون عملگرایی شما را متوقف میکند.
اما همین یک کتاب را بخوانید و چند ماه در زندگی به کار بگیرید عالی است.
      

        
 سعادت زناشویی | لئو تولستوی
«سعادت زناشویی» نه درباره خوشبختی است، نه حتی درباره عشق به‌معنای رایجش. داستان دختری است که با خیال‌های شیرینِ عاشقانه وارد یک زندگی مشترک می‌شود، اما در مسیر بزرگ‌سالی و بلوغ عاطفی‌اش، درمی‌یابد که عشق فقط شور نیست؛ تحمل است، تفاوت است، گاهی حتی تنهایی در کنار دیگری‌ست.

تولستوی در این داستان، نه شعار می‌دهد و نه نصیحت می‌کند؛ فقط آینه‌ای روبه‌روی ما می‌گذارد. آینه‌ای که نشان می‌دهد چطور خیالِ «همیشه خوشبخت بودن» می‌تواند ما را از دیدن واقعیتِ پیچیده و انسانی یک رابطه محروم کند.
این داستان بیش از آنکه درباره‌ی زناشویی باشد، درباره‌ی شناخت خود است. درباره‌ی فاصله‌ای که میان تصورات ما و واقعیت شکل می‌گیرد.

 اگر فکر می‌کنید عشق کافی‌ست، این کتاب را بخوانید. شاید نظرتان عوض شد...


      

        وقتی زخم‌های کودکی دست به قلم می‌شوند: نگاهی به نامه‌ای به پدر از کافکا

این نامه را اکثر کسانی که کافکا را میشناسند خوانده اند اما این نامه هی وقت به دست مخاطب اصلی آن یعنی پدر نرسیده است.

این نامه شاید کافکا را بزرگ تر، جسور تر و دوست داشتنی تر کرده است. درچه ای جدید را به مقوله ای به اسم پدر و خانواده باز میکند. 
من این کتاب را دوبار خواندم اولین بار در این کتاب کافکا بودم و به گذشته نگاه کردم، خود را در آغوش کشیدم و همراه کافکا صدای کودکی ام را شنیدم.
بار دوم پدر کافکا بودم، به آینده نگاه کردم و صدای فرزندم را شنیدم و او را در آغوش کشیدم.

کافکا در این کتاب دستی بر قلم دارد و دستی بر سر کودک درونش که زخم های سرخوردگی تمام وجودش را فرا گرفته است ،
این نامه صرفا انتقاد به پدر نیست بلکه تلاش برای فهمیدن و کنار آمدن با گذشته است که پشت سر گذاشته. او به خوبی اثر آنچه در کودکی از سر گذرانده است را با خودش در میان میگذارد .

نامه ای به پدر یک فرهنگ و یک فهم جدید به شما هدیه میدهد
      

        مرشد و مارگاریتا کتابی است تؤام با تخیل، هیجان و عشق و آمیخته با نوعی طنز و جادو که آن را قابل ‎تأمل می‌کند. تصویر‌‌سازی ماهرانه‌ی نویسنده، مخاطب را به خواندن ادامه‌ی داستان ترغیب می‌کند. این داستان در عین پیچیدگی بسیار ساده و روان پیش می‌رود و باید هنگام خواندن آن به نشانه‌ها و مفاهیم دقت کنید تا متوجه‌ی پیام نویسنده بشوید. نبرد میان خیر و شر، خودپسندی بیش از حد و بی‌اعتقادی به خدا از موضوعات مهم این کتاب است.
این رمان از سه داستان موازی تشکیل شده‌ است؛ «سفر شیطان به مسکو»، «داستان پونتیوس پلاطس و به صلیب کشیده‌ شدن مسیح» و «عشق مرشد و مارگریتا.» در ابتدا ممکن است ارتباط این سه داستان برای خوانندگان روشن نباشد، اما هر چه به پایان کتاب نزدیک شویم متوجه خواهیم شد نویسنده میان داستان‌ها به‌طرزی هنرمندانه ارتباط برقرار کرده است.
      

        داستایفسکی در شب های روشن هنر خود را در شخصیت پردازی به رخ می کشد و یکی از بهترین رمان های کوتاه از این حیث است.
شخصیت این داستان کوتاه در چهار شب ملاقات با زنی از اوج تنهایی و تاریکی به نور امید و زندگی می رسد.
در این کتاب انسان،تنهایی و عشق را میخوانید.