سید

سید

کتابدار
@Seyed_Mahmoud

17 دنبال شده

46 دنبال کننده

Vaqte.bookstore
Vaqte_bookstore
پیشنهاد کاربر برای شما

یادداشت‌ها

نمایش همه
سید

سید

1402/11/25

        چاپ این کتاب واسه سال ۷۴ بوده و دیگه تجدید نشده و همون یک چاپ هم به گفته‌ی خود دکتر معینی داخل کشور توزیع نشده. تو این ۳۰ سال هم مطالب خیلی زیادی تو این حوزه به نگارش دراومده که می‌تونه از جهت فایده‌ی علمی این کتاب رو منسوخ کنه ولی خب برای من چند تا نکته‌ی مهم داشت. این کتاب پیش از عضویت دکتر معینی در هیئت علمی دانشگاه تهران و کسب مدرک دکتری نوشته شده. انسجام مطالب برای اون سطح از تحصیلات به نظرم ستودنیه. علایق فکری فعلی دکتر معینی، خصوصاً بحث‌های مربوط به حوزه‌ی روش‌شناسی قابل ردگیریه و خب این نکته واسه من که سر کلاسش رفتم و باهاش صحبت کردم چیز جالب و مهمیه. اما بیان به نظرم به شدت متکلف و سخته. نه از اون جهت که نثر پیچیده باشه یا کلمات هجیبی داشته باشه. نگارنده تا اون زمان بیانی که می‌تونه از اون طریق حرفش رو بزنه پیدا نکرده. در صورتی که این ایراد تو کتاب «روش‌های جدید در علم سیاست» دیده نمی‌شه. آلبر کامو جایی گفته بود: می‌دانم اکنون می‌خواهم بنویسم. به نظرم دکتر معینی اون موقع نمی‌دونسته که می‌خواد/ نمی‌خواد بنویسه.
      

3

سید

سید

1402/11/10

24

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز عضو باشگاهی نیست.

چالش‌ها

این کاربر هنوز در چالشی شرکت نکرده است.

لیست‌ها

این کاربر هنوز لیستی ایجاد نکرده است.

فعالیت‌ها

سید پسندید.

11

سید پسندید.
          این کتاب هم نصفش رو خوانده بودم و نیمه باقی موند برای امشب.
مجموعه داستان بود ولی به طرز عجیبی با هم پیوند می‌خوردن، انگار نه انگار که یه داستان دیگست...
از طرفی ادامه داستان بعدی هم نبود!
بعضی از داستان‌ها رو دوست داشتم بعضی‌ها بیش از حد غریب بودن....
این کتاب جزو کتاب‌هایی بود که باید می‌خوندم
ولی خیلی متفاوت‌تر از چیزی بود که فکر می‌کردم، حتی اونقدر متفاوت و دور از من که انگار برای یه کشور دیگه بود! یه جای دیگه! و انگار نه انگار که من و آقای نجدی هردو ایرانی بودیم.
تفاوت نوشتار و قلم رو دوست داشتم، قلمی که فقط و فقط مال همین نویسنده بود! 
از طرفی همین داستان کمی خوندن رو برای من سخت می‌کرد چون عادت نداشتم!
نمی‌دونم چرا ولی همش انگار زندگی مادربزرگم رو داخل داستان‌ها می‌دیدم، انگار مرتضی و طاهر و عالیه و ... همه همسایه‌های مادربزرگم بودن و هنگام جوانی مادربزرگم اینا اتفاق افتاده بود!
مرثیه‌ای برای یک چمن، دوباره‌ از همان خیابان‌ها،تن آبی تنابی داستان‌هایی بودن که بیشتر از بقیه ازشون خوشم اومد.
        

4

سید پسندید.
          «هلن» زخمی شده، دکتر به «ژان» گفته که هلن نهایتا تا صبح زنده می‌مونه.
این شب تا صبح قراره ما یه جورایی تو ذهنِ ژان باشیم، وقتی که داره مرور می‌کنه چی‌شد که با دیدنِ سختی‌های زندگیِ آدم‌ها احساس گناه می‌کرد، برای چی زندگیِ مرفهِ خودش با خانواده‌اش رو کنار گذاشت، چی‌شد که هلن عاشقش شد و چرا الان آخرین ساعت‌های زندگی هلنه...

کتاب با جمله‌ای از داستایفسکی شروع می‌شه:
«هر یک از ما برای همه‌چیز در برابر همه مسئول است.»

ما آزادیم که انتخاب کنیم و تصمیم بگیریم ولی هر انتخابی هزینه‌ای داره؛
آیا آمادگیِ پذیرش مسئولیتِ این انتخاب‌ها رو هم داریم؟
به عواقب تصمیم‌هامون فکر می‌کنیم؟

از خوندنش لذت بردم، چون خیلی خوب به عشق، انسانیت، سیاست، آزادی، و حتی روزهای تاریک جنگ پرداخته بود و حقیقتا بخش عاشقانه‌ی این داستان برای من خیلی خیلی زیبا بود.

یکی از جذابیت‌های دیگه‌ی کتاب، متغیر بودنِ شیوه‌ی روایتش از اول شخص به سوم شخص(دانای کل) بود.
اگه تصمیم به خوندنش گرفتید، حتما این موضوع رو هم در نظر داشته باشید که آیا با این نوع روایت می‌تونید ارتباط بگیرید یا نه.

«من وجود دارم، ولی چرا وجود دارم؟
من کی هستم؟ کسی که می‌گوید:من.
روزی هم می‌رسد که هیچ‌کس حضور مرا حس نمی‌کند.»
#از_متن_کتاب
        

20

سید پسندید.
          همیشه رمان های قرن نوزدهمی منو به وجد میارن و دوست شون دارم. فرقی نمیکنه رمانی انگلیسی،  فرانسوی یا روسی باشه . گرچه کفه ترازو به سمت روسیه بیشتر سنگینی میکنه. 
این کتاب رو ابتدا فقط به خاطر ترجمه محمود گودرزی انتخاب کردم که چند سالی هست در حال ترجمه آثار کلاسیک خوبی با همکاری نشر افقه. 
کاری که واقعا جای خسته نباشید گفتن داره و کاریه فوق العاده با ارزش.
ترجمه واقعا ترجمه روون و سهل و خوب و درجه یکیه که به راحتی میشه خوند . 
ویلکی کالینز ، نویسنده انگلیسی ای از قرن پر بار نوزدهمه.  هم دوره غولی به نام چارلز دیکنز . این نویسنده ، اولین رمان پلیسی انگلیسی زبان رو هم نوشته که بعدها راهش در آمریکا توسط ادگار آلن پو ادامه پیدا کرد.
قلم بسیار شیرینی داره و موقع خوندن،  اصلا حس و حال یک اثر قرن نوزدهمی رو به شما نمیده . انگار در حال خوندن یک رمان پلیسی نسبتا جدید هستید.
هتل شبح زده رو میشه به دو قسمت تقسیم کرد. نیمه اول کاملا پلیسی و یادآور کارهای آگاتا کریستی و بقیه پلیسی نویس های دوره های بعدیه اما به مراتب استخون دارتر و بهتر نوشته شده و نیمه دوم با یک رمان کاملا گوتیک طرفیم.
فضای ترسناک قرن نوزدهم در یک هتل تازه ساخت که قبلا کاخ بوده،  این گوتیک بودن رو بیشتر برای مخاطب ملموس میکنه.
رمان بین ژانر پلیسی و گوتیک بودن در نوسانه که در نهایت با یک پایان غافلگیر کننده ، همه رو به شوک فرو میبره. 
اگر به ادبیات قرن ۱۹ ، ژانر پلیسی و ادبیات گوتیک علاقه مندید و به دنبال خوندن یک اثر جذاب و درگیر کننده میگردید ، پیشنهاد میکنم این اثر زیبا رو حتما مطالعه کنید .
        

38