بالاخره بعد از چندین سال طلسم نخواندنش شکست. هر بار که اراده کردم بخوانم داستانی پیش آمد که کتاب را به اجبار کنار گذاشتم. 
بسیار عالی و جذاب. ترجمه‌ای خوب از مدیا کاشیگر و طرح جلدی که در قیاس با ناشرین دیگری که این کار را منتشر کرده‌اند بسیار برایم جالب‌تر و معنادارتر بود.
در مورد رمان چیزی نمی‌گویم چون گمان می‌کنم حرف زدن از چنین آثاری کاری است بسیار دشوار که نه شاید خیلی مجاز باشد و نه من توانایی اضافه کردن چیزی به همه‌ی آن‌چه تا پیش از این گفته شده. تنها به ذکر این نکته بسنده می‌کنم که کاش کسی که کامو نخوانده مثل من هر بار کتابی را انتخاب نکند و بخواند و پروژه‌ی کامو که در فرم‌های مختلف امتحان خود را پس داده به شکلی بخواند که چیزی بیش از آن‌چه که من دست‌گیرم شد گیرش بیاید. 
      

        نثر شاعرانه‌ی کاظم رضا امان نمی‌دهد که کتاب را زمین بگذارید. بسیار زیبا بود.
      

        چقدر یه نویسنده می‌تونه در عین سادگی و ایجاز و اختصار باعث بشه لذت ببری!
پیشنهاد می‌کنم بخونین. 
      

        این کتاب هدیه‌ی یکی از مدیران مجموعه‌ی ایران کتاب بود در شب جشن پایان سال. از آن‌جا آن شخص را فردی باهوش و نکته‌سنج می‌دانم بسیار کنجکاو بودم که چرا برای کتاب هدیه دادن این کتاب را انتخاب کرده.
از آن دست کتاب‌هایی است که فقط می‌توانم همین را در موردش بنویسم که حتماً بخوانید و نه بیش از این. چرا که این کتاب بیش از آن که قابل نوشتن باشد اندیشیدنی است. اگر خوانده باشید یا بخوانید احتمالاً با من هم‌نظر خواهید بود. 
      

        خوندن داستان‌های تن‌تن رو گذاشتم بین باقی کتابا که ذهنم رو استراحت بده. به خاطر شوق خوندن جلد بعدیشم که شده کتابی که دست می‌گیرم رو زودتر تموم می‌کنم.

      

        بی‌نهایت جالب و جذاب. قلم تورگنیف من یکی رو که پای کتاب می‌خکوب کرد. جدیتی که نثر جاری بود بیش از هر چیز دیگه‌ای من رو جذب خودش کرد. ترجمه‌ی بسیار خوب مهری آهی هم با وجود گذشت ۷۰ سال هم‌چنان خوندنیه. همه موارد دست به دست هم دادن که این اثر عالی و خفن  باشه.
      

        در نسبت با جلد اول با داستان و تصویرپردازی بهتری مواجهیم ولی نکته‌ای که به چشم میاد محتوای بسیار خشن و شکار متعدد حیوانات که حتی جنبه‌ی سرگرمی داره تو ذوق می‌زنه. ولی خب باید انم در نظر داشت که ۷۰ سال پیش چنین نگاهی به حقوق حیوانات نبود.
      

        از جامانده‌های سال گذشته.
بسیار زیاد فاز ژرژ پرک رو گرفتم. با امثال پرک می‌شه فهمید که فرم در نوشتار چطو نمود پیدا می‌کنه. به نظرم بسیار کار قوی و خفنی بود. 
      

        اولین کتابی که ۱۴۰۴ تموم کردم.
کاش جسارت فصل پایانی کتاب و هیجان نویسنده از ایده‌هایش باعث نمی‌شد این‌قدر لنگ در هوا بنویسد. کتاب به زعم من روی زمین نیست.
ترجمه‌ی فرهاد اکبرزاده بسیار روان بود ولی افسوس که ناشر زحمت ویراست به خود نداده. کتاب پر است اغلاط نگارشی و نوشتاری.
      

        ‌
سهمگین و گیج‌کننده.
چنان ضربه‌ای از این کتاب خوردم که تاکنون سابقه‌ نداشته. کتاب در مورد کسی است که در سوربن جامعه‌شناسی می‌خواند و درس و دانشگاه را رها می‌کند. فصل‌های ابتدایی با خواب به فصل‌های پایانی وصل می‌شوند. راوی دوم شخص مفرد است؛ تو.
هیچ کتابی تا الان این‌جونه برای بازنمایی و انعکاس نزدیکی از زندگی خودم نداشت. شاید هم من در اوهام خودم چنین می‌پندارم. 
اما این تنها کتابی بود که تا این‌جای زندگی توانستم در آن "پرسه" بزنم؛ چه در رویا و چه در واقعیت. شاهکاری که بسیار اتفاقی با آن آشنا شدم. کتابی پر از ارجاع و نقل قول، مثل زندگی. 
‌
‌
پ.ن: تمام طول خط از نقطه‌ی که پر شده است؟
از ابتدا که تویی تا به انتها که تویی
حسین منزوی 
      

        از بهترین کتاب‌هایی که خوندم.
بی‌صبرانه می‌رم سراغ جلد دوم.
      

        یدداشت‌هایی بسیار تلخ و گزنده از ماجراهای  زندگی جنسی قذافی که مبتنی بر گفت‌وگوها و روایت‌های قربانیان این مسائل است. 
      

        چند وقت پیش بود که خیلی اتفاقی یه تیکه‌هایی از کتاب قصر به قصر رو‌خوندم و خیلی فاز قلم سلین رو گرفتم. رفت توی اولویت‌هام. سفر به انتهای شب رو شروع کردم. بسیار عالی و جذاب. نثر گیرا و خاص و بی‌پرده که ترجمه‌ی بسیار رندانه فرهاد غبرایی امکان لذت بردن تام و تمام رو از کتاب مهیا کرده. خلاصه که خیلی خفن بود. سلین شده یکی از محبوب‌ترین نویسنده‌هام. به زودی بقیه‌ی کارهاش رو هم می‌خونم.
      

        بی‌نظیر و شاهکار. شنیتسلر واقعاً نویسنده‌ی بزرگیه.
از ضمیر ناخودآگاه و ناامنی اجتماعی تو این کتاب صحبت شده که خواننده می‌تونه هر لحظه اون رو خودش حس کنه.
در حین خوندن کتاب خصوصاً داستان دوم مدام احساس نگرانی و تشویش و ناامنی پیدا می‌کردم از چیزی که دارم می‌خونم. به نظرم همین یعنی که داستان کار خودش رو درست انجام داده.
      

        بسیار عالی. معجزه‌ای در ادبیات. اگر طبق الهیات دو پیامبر وجود داشته باشند: درونی(وجدان) بیرونی(پیامبرانی که مبعوث شدند) کامو به زعم من پیامبر وجدان‌هاست. 
هرگونه توضیح و تفسیری درباره‌ی برداشتم از این کتاب به نظرم خیانت به متن است چرا که متن این کتاب چیزی است که مواجهه‌ی هر انسانی را به دور از سوگیری‌های تفسیری مطالبه می‌کند.
افسوس از این که کامو و ژست سیگار به لب داشتنش نشخوار روشن‌فکرنمایی شده و اثر(آثار) کامو رو در حاشیه قرار داده.