شما چطور کتاب می‌خوانید؟
پرسیدن این سوال ممکن است بعضی‌ها را بخنداند. احتمالا با خودتان می‌گویید همان طور که راه میرویم و غذا میخوریم، همانطور هم کتاب میخوانیم.
‌
اما این کتاب، قرار است چیزهای دیگری به ما بگوید. کتابخوانی و روبه‌رو شدن با کتاب، فعالیتی است که هر چه بیشتر با بالا و پایینش آشنا شویم، سفر بهتری را در مطالعه و خواندن تجربه می‌کنیم. 
‌
کتاب هم تلاش می‌کند کمی از همین قواعد برایمان صحبت کند. با وجود اینکه این کتاب، بیشتر به کتاب‌های غیر داستانی می‌پردازد، اما بسیاری از بخش‌ها (مانند پرورش عادت کتابخوانی) می‌تواند جامعیت بیشتری داشته باشد.
‌
بنظرم این کتاب مناسب سه دسته از آدم‌هاست:
اول آن‌هایی که این سوال جدی در ذهنشان وجود دارد که چطور می‌توانند از کتاب خواندن، توشه‌ی بیشتری بدست بیاورند.
دوم آن‌هایی که عاشق کتاب‌اند و کتاب‌هایی در مورد کتاب، ذوق زده‌شان می‌کند.
سوم کسانی که نویسنده‌ی کتاب، یعنی محمدرضا شعبانعلی را میشناسند و می‌دانند که خواندن از او، حتی اگر سوال واضحی در ذهن نداشته باشند، می‌تواند مدل ذهنی کامل‌تری برایشان بسازد.
‌
پی‌‌نوشت: در‌ متمم، نوشته‌‌ای وجود دارد در مورد تقدیم کتاب‌ها که در آن چند نمونه تقدیم به دور از کلیشه را نیز آورده است. تقدیم کتاب «از کتاب» هم در نوع خودش جالب توجه و خواندنی است. از دستش ندهید.
      

        ‌کتاب را به چند دلیل دوست داشتم و از خواندنش لذت بردم. اول اینکه کتاب، داستان می‌گوید. یک قصه‌ی مشخص که تو را از ابتدا همراه می‌کند، گره دارد، اوج دارد و پایان‌بندی. همین قصه‌، کشش ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که تو کتاب را پیش ببری.

دوم اینکه زبان کتاب ساده‌است و اصطلاحاتش همه‌فهم. سادگی احتمالا برای هرکسی معنایی داشته باشد و با توجه به دایره واژگان ذهنش میزان سادگی کتاب را تحلیل کند. اما با همه‌ی این‌ها، این کتاب به دور از کلمات پیچیده و با استفاده از زبان ساده، سعی می‌کند قصه‌اش را تعریف کند و کلمات و زبانش هم در خدمت همان قصه است. مثلا اگر بخواهم یک کتاب دشوار در این زمینه مثال بزنم، شاید اسفار کاتبان از ایوتراب خسروی مثال خوبی باشد. با مقایسه‌ی این دو احتمالا منظورم را خواهید فهمید.

سوم اینکه با وجود یک قصه‌ی عاشقانه که اتفاقا جالب و اثرگذار روایت شده، اما عاشقانه را در چشمتان فرو نمی‌کند. اصلا همینکه نویسنده تصمیم گرفته شروع کتاب و شناساندن شخصیت‌ها را در دل یک روایت سیاسی شروع کند و پس از آن آناتومی این رابطه‌ی عاشقانه را برایمان بشکافد، نشان می‌دهد که نویسنده، جلوی وسوسه‌ی شروع داستان با تم عاشقانه را گرفته است، چون احتمالا این کار می‌توانست روی فروش کتاب هم تاثیر بگذارد.
      

        یک روایت تلخ از شروع جنگ. از زمانی که کسی باور نمیکند جنگ بیخ گوشش است. توصیف‌های احمد محمود از ناباوری مردم و تبدیل زندگی عادی به یک شرایط جنگی بی نظیر است. بنظرم احمد محمود یک روایت مستند دارد. بدون هیچ گونه شعار زدگی، واقعیت آن زمان را بدون بزرگنمایی و اغراق روایت می‌کند. در کنار روایت، توصیف‌ها با جزئیات و به اندازه است. اثری پر‌ از غم و واقعیت که احمد محمود به بهترین شکل آن را برایمان تعریف می‌کند.
      

        خدا تنهاست و بندگانش هم محکوم به تنهایی‌اند.
‌
کتاب «یکلیا و تنهایی او» را خواندم. ماجرا در اسراییل تعریف می‌شود. یکلیا دختر پادشاه است و به علت اینکه عاشق چوپانی شده است، از اسراییل طرد می‌شود. شبی در کنار رود، شیطان را می‌بیند و هم‌صحبت می‌شوند.
‌
در دل این هم‌صحبتی و داستانی که شیطان تعریف می‌کند، در می‌یابیم که انسان باید تنها باشد، چون خدا تنهاست. اگر انسان عاشقی کند، دل در بند دیگری ببندد و از تنهایی دوری کند، خدا را از یاد می‌برد و به شیطان نزدیک می‌شود. در این کتاب، رندانه به تقابل خدا و شیطان می‌پردازد و خدا را نماینده‌ی تنهایی انسان و شیطان را نماینده عشق و لذاتی که انسان را از تنهایی دور می‌کند، معرفی می‌کند.  خداوند ما را به تنهایی محکوم کرده و اگر به کمک عشق، بخواهیم از تنهایی بگریزیم، در اصل به شیطان پیوسته‌ایم.
      

        درست است که این کتاب، در دسته‌ی کتاب‌هایی قرار میگیرد که تاریخ آن دوره را بسیار خلاصه و تیتروار روایت کرده، اما با همه‌ی این‌ها، اطلاعات و بینش‌هایی به آدم می‌دهد که به گمان من، برای ما، در این دوره، ضروری است.
      

        کتاب به قلم جولی ژو، مدیر  ارشد محصول سابق شرکت فیسبوک نوشته شده است.
‌
جولی ژو در این کتاب در رابطه با تجربه‌های خودش در زمینه مدیریت نوشته و در بخش‌های مختلف تلاش می‌کند تا ایده‌ی «مدیران بزرگ به دنیا نمی‌آیند، ساخته می‌شوند» را به خواننده منتقل کند.
‌
خواندن کتاب راحت است و به خوبی پیش می‌رود. کتاب این حس را به شما می‌دهد که در کنار یک آدم با تجربه نشسته‌اید و او دارد از تجربیاتش برایتان می‌گوید. حالا ممکن است این تجربه‌ها به دردتان بخورد یا نخورد. 
‌
انتظاری بیشتر از این نباید از کتاب داشت همانطور که خود نویسنده هم تلاش میکند انتظاری بیشتر از این را در ذهن شما ایجاد نکند.
‌
بنظرم چنین کتاب‌هایی که بر پایه‌ی انتقال تجربه نوشته شده‌اند از جهتی ارزشمند و قابل اعتنا هستند. اینکه ممکن است یک یا چند تجربه، در ذهن ما جرقه‌ای برای یک راهکار یا رفتار جدید ایجاد کند و بین مطالعات آکادمیک ما و فضای واقعی، پیوند ایجاد کند. 
‌
برای همین اگر چنین دغدغه‌هایی دارید، این کتاب احتمالا می‌تواند تجربه‌های خوبی در اختیارتان قرار دهد.