کتاب جالبی بود و پایان جالبی هم داشت. ولی منی که بی نهایت۱۹۸۴ رو دوست داشتم ( مقایسه دو تا کتاب درسته زیاد جالب نیست) به نظرم ۱۹۸۴ خیلی خفن تر بود . داستان این کتاب یکجوری هست که من رو زیاد جذب خودش نکرد. بارها نزدیک بود ولش کنم .
      

        کتاب جالب و قشنگی بود . نمی‌دونم چرا بعضی ها می گفتن قشنگ نیست و ارزش خواندن نداره . به شخصه دوستش داشتم.
خیلی احساس همزادپنداری با نورا می کردم. حسرت ها واقعا چیز های خیلی عجیبی هستن . خیلی وقت بود یک سنگینی روی خودم حس میکردم. میشه گفت تک تک حرف هایش رو می‌تونستم با پوست و استخون درک کنم. با خوندنش حس آزادی کردم ، که اره این زندگی حاصل تصمیم های درستمه و سرنوشتی متفاوتی نمیخوام .
امیدوارم همه مردم حسرت هاشون تو چشماشون ناچیز بشه🩷💞
      

        اولین کتاب جنایی بود که باهاش گریه کردم ، چقدر آدما می تونن بد باشن آخه . تا آخرش منتظر بودم بفهمم الی زنده ست و جسد مال یکی دیگه ست . چقدر یک نفر می تونه آنقدر بد ذات باشه .