کتابی ارزشمند بر اساس واقعیت👌
      

        روند کندی داشت و ذهن رو خسته می کرد هیچ هیجان هم نداشت اما موضوعش بد نبود
      

        بدک نیست هیچ چیز دیگه ای واسه گفتن نداشت واسه ریدینگ اسلامپ خوبه
      

        خوندن راجب پسری که برای رسیدن به عشقش خودشو تغییر داد تا لایقش باشه و دختر ضعیف و ترسویی که خودشو تبدیل به یه دختره قوی و مستقل کرد واقعا لذت بخش بود
      

        البر کامو میدونه برای انتقال حسی که میخواد چطور بنویسه خط به خط کتاب من داشتم انزوا و پوچی شخصیت داستان رو حس می کردم پوچ گرایی این شخصیت به خوبی اتفاق افتاد بود و چند صفحه اخر کتاب به اوج خودش رسید و درست برعکسش شخصیت های فرعی این عمق رو نداشتن و شخصیت پردازیشون کامل نبود و تقریبا سطحی بود  وقتی کتابو تموم کردم اون حس پوچی مطلق باعث شد چند دقیقه تو اون حالت خلسه بمونم حس عجیبی بعد تموم کردنش داشتم وقتی تو ذهنتون زندگی شخصیت داستان و عقایدشو با خودتون مقایسه میکنین متوجه میشین چه کتاب تاثیرگذاری بود
      

        کتاب خوبیه برای من قشنگترین بخش کتاب وقتایی بودن که بن خاطره تعریف می کرد یا با همسرش حرف می زد  
به نظرم  توضیحات راجب جزییات اطراف و موقعیت خیلی بیشتر از افکار و احساسات شخصیت های اصلی می شد و بخش هایی زیادی از کتاب ممکنه ذهن رو خسته کنه و اینکه احساسات بین شخصیتا خیلی کمرنگ بود چون خیلی شخصیتا با هم کم حرف زدن کم اتفاق عاشقانه بینشون افتاد به نظرم نقطه قوت کتاب قالب داستانیش و شخصیت بن بود و یه سری جملات قشنگم داشت و باید بگم این مرد واقعا وفاداری رو صرف کرد👌
      

        این جلد کتاب رو بیشتر دوست داشتم چون بیشتر راجب جکس فهمیدم و درکش کردم نیمه دوم کتاب روند تندی داشت نیمه ی اول روند اروم اما اذیت کننده نبود داخل این جلد اوانجلین همچنان ضعف احساسی نسبت به مردا داره و حتی بدتر از جلد قبل عاشقانه ی این جلد بیشتر بود راز های  گذشته دونه دونه فاش می شد ترغیب کننده بود برای ادامه داستان و چیزی که واقعا جالب بود
      

        کتاب خوب و آرومیه  نیمه دوم روند بهتری داشت و معما ها دونه دونه حل می شد منتها من تونستم قاتل رو حدس بزنم برای همین شوکه نشدم و این ضدحال بزرگی بود در کل کتاب بدی نیست  کشش خوبی داشت و به موضوعات مهمی پرداخته بود به نظرم دخترا باید بخونن
      

        فقط می تونم بگم تنها چیزی که حس می کنم غرور عشق و غممم داستایوفسکی کشته ما رو با این شخصیت پردازی و غم داستاناش
      

        اول اینکه کلیشه ای بود دوم هم اینکه جواب معمای اصلی عجیب بود یعنی با اینکه جواب داده شد به معماش بازم متوجه نمیشم چرا اصلا چرا نویسنده باید این کارو کنه پایانش خلاصه واقعا بد بود کل کتاب رو برای خوندن جواب یه معمای بزرگ بخونی بعد تهش جواب معما انقدر افتضاح باشه و سوم اغراق در همه  چی و فضای کتاب کاملا غیر واقعی بود
 😐💔
اما حوصلت سر نمی رفت
      

        بیشتر قسمت های کتاب تکراری و روند کندی داشت شخصیت پردازی خوب نبود عمق پرداختن به موضوعات کتاب کم بود عاشقانه کتاب‌ رو دوست نداشتم  داستان فضای جالبی داشت و با اخرش شوکه شدم یه کتاب تابستونی معمایی که فقط برای سرگرم شدن خوبه اما بازم پیشنهادش نمی کنم
      

        منطق کتاب کلا میلنگه شخصیتا یک جاهایی احساس تکراری بودن یا کلیشه میدن ولی همه چی قابل تحمل بود تا چند صفحه اخر کتاب که واقعا مزخرف بود نویسنده معلوم‌ نبود با مغزش می خواست چی بنویسه زد کلا خراب کرد از نظر فانتزی که خنده داره چون قابل مقایسه با بقیه کتابایی که خوندم نیست  😐👌
      

        کتاب
 خوبی بود البته من از نشر نامعتبر خوندمش با این حال یادمه اون زمان که خوندمش دوسش داشتم موضوع خیانت و ترک شدن بود خوندش راحت بود و متنش روان
      

        شخصیت پردازی قوی ای داشت زبان داستان زیبا و شاعرانه بود ودر اخر چیزی که می تونم بگم اینه که عمیق بود مخصوصا صفحات آخر
      

        معمولی روند کند ایده ی خوب پردازش ضعیف بعضی از جملاتش قشنگ بود