نامه ای برای شما اومده؛
نامه ای از طرف دکترای انسان شناسی که شما رو به یکی از مخوف ترین و عجیب ترین عمارت های شهر دعوت می‌کنه تا تعطیلات تابستانی خودتون رو در اون عمارت بگذرانید؟
تصمیم شما چیه؟
حتی با وجود اینکه میدونید قبلا اتفاق های بسیار عجیبی توی اون عمارت افتاده، دعوت رو قبول میکنید؟
داستان این کتاب دقیقا از همینجا شروع میشه.
یازده نفر این نامه رو از طرف دکتر مونتاگ دریافت می‌کنند و از این یازده نفر، دو نفرشون قبول میکنن که مهمون عمارت هیل بشن.
علاوه بر اون دو نفر، لوک، که برادر زاده ی صاحب عمارته هم، تصمیم میگیره که اون ها رو در این تعطیلات غیرمعمول همراهی کنه.
و اما چه اتفاقاتی قراره برای این چهار نفر در این عمارت به اصطلاح طاعون زده و دراکولایی بیفته؟
رمانی با فضای گاتیک(گوتیک) و داستانی دلهره آور.

و اما نظر شخصی خودم:
داستان از لحاظ فضا سازی و شخصیت سازی به نظرم داستان بدی نبود؛
اما یک مشکل عمده داشت؛
سانسور.
سانسور به وفور در جای به جای داستان حس میشد و تقریبا کل خط داستانی رو مختل و باعث سردرگمی خیلی زیادی می‌شد.
حقیقتا تا وقتی که نسخه ی اصلی رو نخونم حتی نمیتونم پازل های داخل داستان رو کنار هم بچینم و در حال حاضر فقط یک علامت سوال بزرگم.
این کتاب رو پیشنهاد میکنم؟
با ترجمه: به عنوان گذروندن اوقات فراغت شاید.
زبان اصلی: ایده ای ندارم ( بعد از خوندنش نظرم و اعلام میکنم )
      

        این اولین کتاب من برای پا گذاشتن در دنیای نمایشنامه ها بود
بعد از یک عمر کتاب "جدی" خواندن وقتی یکهو سر و کارت به کتابی به شیوه ی نمایشنامه می افتد، تشخیص دادن شوخی از جدی بسیار سخت است.
اما اگر شما یکی از طرفداران سریال "فرندز" باشید مطمئنا نه تنها از جدی نبودن نمایش لذت میبرید؛ بلکه حتی می‌توانید صدای خنده ی حضار را در پس زمینه بشنوید.
به طور کلی
این نمایشنامه برای من ترکیبی از ابهام، پیچش، طنز و شگفتی بود.
پس میتوانم با صراحت اعلام کنم که
این کتاب کاری کرد در مسیر نمایشنامه خوانی ثابت قدم شوم.

      

        اولین بار بود که داستان کوتاه از آگاتا میخوندم و تجربه ی جدیدی بود
مثل ( تقریبا ) هر کسی که این کتاب و خواسته بخونه منم اولش فکر میکردم که کل داستان راجع به شیرازه و حتی وقتی متوجه شدم که فقط یکی از داستان هاش راجع بهشه واقعا ناراحت شدم
به طور کلی ژانرش و نمیتونم بگم جنایی
میتونم بگم معمایی/روانشناسی طور بود
برعکس خیلیا که میگفتن از شخصیت پارکر پاین خوششون نیومده من اتفاقا با شخصیتش حال کردم
داستان ها بعضیاشون خیلی ساده و بعضیاشون متوسط بودن
به طور کلی اونطوری نیست که خیلیییی ذهنتون و بخواد درگیر کنه
چیزی که این کتاب بهتون کمک میکنه تا یاد بگیرید بیشتر شخصیت آدم هاست
و اینکه اگه یکی از اون شخصیت ها رو دارید چطوری میتونید خوشبخت باشید
راجع به اون داستانش هم که راجع به شیرازه
خیلی صحبت خاصی راجع به خود ایران نمیکنه
صرفا یه اتفاقی اونجا می افته که حتی شخص اصلیش هم ایرانی نیست
یه سری داستان هاش رو با علاقه میخوندم و یه سری از داستان هاش رو واقعا مجبورا جلو میرفتم
ولی داستان مورد علاقم داستان آخر بود