یک عاشقانه ساده و آرام!
گاهی ساده بودن قشنگ است.
در عین سادگی دل بستن و وابسته شدن.
و آنقدر بی شیله و پیله، که تو را هم به سادگی
 همراه می‌کنند برای خواندن روایتِ پر عشقشان.
عشقی که مثال زدنی‌ست!
و به سختی می‌شود در کوچه پس کوچه های شهر
 پیدا کرد آدم هایی این چنین که وجودشان را معطوف می‌کنند
 به تمام زندگی اما هدف‌شان پرواز است وتا به خود بیایی می‌بینی
 در حال تماشا کردن پروازش هستی و خودت روی زمین جا ماندی!
      

        "مرگ ایوان ایلیچ"
تمام کتاب حول اسم آن میگردد اما هنرمندانه!
با اینکه مرگ یه مسئله‌ی جدانشدنی از زندگی هر آدمی محسوب میشه 
اما هممون این حس رو داریم که از ما خیلی دوره و اغلب برای آدم‌هایی‌ست پشت کوه قاف!


کتاب خیلی قشنگ، از زاویه دید های مختلف به این مسئله نگاه می‌کنه اما نه نگاه مترحم و دلسوزانه که اشکت رو دربیاره...نه!
خیلی منطقی و با ادبیاتی شمرده...

_پیشنهاد می‌شود بخوانیدش!
      

        کتاب عجیبی بود
از آنهایی که به دل آدم می‌نشیند.
آنقدری که آدم دوست دارد با راوی‌اش
از نزدیک گفت و شنود بکند و جانش
را معطوف کند به روایت هایش!
من زبانم الکن است از تعریف و تمجید کتاب
منتهی تقریظ کسی اول کتاب همه چیز را به خوبی شرح می‌دهد:

"با شوق و عطش این کتاب شگفتی‌ساز را خواندم
و چشم و دل را شستشو دادم.
همه چیز در این کتاب عالی است؛ 
روایت عالی، روای عالی، نگارش عالی و...
سرمایه‌ی با ارزش دیگر، قدرت نگارش لطیف و گویائی است
که این ماجرای عاشقانه‌ی مادرانه به آن نیاز داشت.
از نویسنده جدا باید تشکر شود.
- سید علی خامنه‌ای  "
      

        عوض کردنِ اسمش بهانه بود!
بهانه‌ای برای شروع...
آغازی که تا پایانش فاصله‌‌ی کمی بود!
از آن داستان های واقعی
که با تمامِ واقعی بودنش، دلت می‌خواهد
خودت را به آن راه بزنی و آن را افسانه بشماری!
باورش سخت است که روزی زیرِ همین آسمان آبی 
زیر نورِ همین ماه
در کوچه پس کوچه‌های همین شهر، 
دختری ۱۴ ساله را با چادرش خفه می‌کنند!
با چادرش چهار گره به گلویش زدند اما
آنقدر نحیف و ضعیف بود که با اولین گره
راهی خانه‌ای می‌شود که خودش ساخته بود...
خانه‌ای زیر درخت کاج!
      

        بعد از خواندنش دقایقی نگاهت به دیوار میخ‌کوب می‌شود!
نمی‌دانی چه بلایی برسر مغزت آورده‌اند!
انگار به عاقل یا دیوانه بودن خودت شک کرده‌ای‌.
هرلحظه احتمال می‌دهی شاید هنوز چیزی در میان 
کتاب هست که تو از آن بیخبری!
فکرت مشغول می‌شود؛ به تک‌تک کلماتی که خوانده‌ای.
یک جور آچمزشدگی!
پیشنهاد می‌شود همراه با خواندنش
 یک فنجان قهوه بنوشید؛ سرد باشد بهتر است!

اما...
جدای از محتوای کتاب
دوست دارم به قلم آقای معین هم اشاره کنم.
قلم روان و قابل فهمی دارند منتها چیزی که نوشتشون رو از باقی نوشته‌ها متمایز می‌کنه خلاقیتی هست که وقتی با کتاب همراه 
شوید به خوبی حسش خواهید کرد.
به نظرم مغز آقای معین پرش‌های ذهنی زیاد و خلاقانه‌ای داره که با یک هنر خیلی ظریف، ایده‌های تیکه‌تیکه و پراکنده توی ذهنشون رو بهم مرتبط می‌کنند و بعد کمی چاشنی نویسندگی، که مهارت قابل توجهی هم در اون دارند رو به نوشته‌هاشون اضافه می‌کنند!
من که لذت بردم.
و در ذهنم ماندگار خواهد ماند!