و دومین (اگر هم به ترتیب وقایع بخوایم بگیم، سومین)  کتاب از مجموعه خانم مارپل. 
همون طور که از اسم کتاب معلومه، برای خانم و آقای بانتری تو یه صبح خیلی معمولی، خبر میاد که یه جسد توی کتابخونه خونه‌شون پیدا شده؛ جسد یه دختر مو بور و جوون. 
 من واقعا عاشق سبک کتاب های آگاتا کریستی شدم. روند داستان نه خیلی کنده و نه خیلی هم سریع و نحوه چینش و ربط اتفاق های داستان به هم هم واقعا آدم رو شگفت زده می‌کنه. خلاصه که من خوشم اومد.
پ.ن: دارم سعی میکنم از این به بعد کتاب ها رو با دقت بیشتری بخونم و نظرم رو هم بنویسم. امیدوارم از پسش بر بیام. :⁠-⁠)⁩
      

        اصلا فکر نمی کردم اینقدر خوب باشه؛ خیلی لذت بردم.
      

        به نظرم این جلد هیجان دو جلد اول رو نداشت. البته شاید من به ترجمه خانم رافعی عادت کرده بودم و ترجمه آقای دشتی برام جدید بود که این حس رو در من ایجاد کرد.
      

        کتاب خیلی خوبی بود. اوایل کتاب یه مقدار برام کسل کننده بود ولی رفته رفته برام جالب تر شد.