کتابی با داستانی فوق العاده ، داستانی بی‌نهایت زیبا که از قلم نویسنده‌ای خلاق و مترجمی ماهر تراوش کرده.
«همه‌چیز به اندازه»  تنها عبارتیه که درباره این کتاب به ذهنم میرسه از شخصیت پردازی و فضا سازی تا دستان سرایی گرفته تا الا آخر هیچ افراط و تفریطی رو توش ندیدم و همین به نظرم داستان رو زیباتر کرده.همه شخصیت هارو دوست داشتم ، مینای فداکار و خانواده دوست اما سرسخت و تسلیم ناپذیر ، جون برادری دلسوز ، شیم چانگ دختری در تمنای سرنوشتی سوای اونچیزی که مردمش براش میخواستن بود ، مادربزرگ خوبش و پدربزرگ داناش ، ماسک جد مادری مینا که اونقدر کمک حالش شد ، شین وفادار و مراقب و مهربون که با اینکه برای صد سال فراموش کرده بود که کیه اما هنوز هم اون خوی و خصلت شاهانه رو داشت ، کرین و نمگی همیشه همراه و وفادار ، امپراطور که سوگوار مردمی بود که تا آخرین نفس بهش بهشون وفادار موند و رهاشون نکرد اما از همه بیشتر شخصیت امپراطور رو بیشتر از همه دوست داشتم و باهاش همدردی میکردم ، سرگذشت امپراطور در تمام طول داستان منو یاد خودم مینداخت همونقدر گمشده در گذشته و سرگردان و بی پناه اما درنهایت بازگشته به مسیر زندگی و در تلاش
      

        حقیقتا جنایی پسند نیستم و به خاطر دوستم خوندمش و اینطوری نیست که نظر خواستی داشته باشم و بگم خیلی پیچیده و متحیرم کرد برعکس بیشتر برام قابل درک بود اما گاهی به جملات زیبایی برخوردم و بیشتر از اونا خوشم اومد
      

        در واقع اولین کتابیه که از این نویسنده خوندم و خب من بیشتر از سر بیکاری شروعش کردم و اون اولا به نظرم جالب بود البته در حد چند صفحه ولی مابقیش رو فقط می‌خوندم که تموم بشه و فضای داستان هم شور و حال خاصی نداشت و بیشتر سرد بود ، نمی‌دونم از مترجم بود یا خود قلم نویسنده ولی بعضی اوقات احساس میکردم جمله بندی اشکال داره و بعضی کلمات زیاد بهش نمیاد
      

        علاوه بر اینکه ترجمه خوبی نداشت و جمله بندیش خراب بود تحریف زیادی هم  داشت حالا سانسورش یه چیز ولی این حجم از تحریف خوب نبود و بعضی جملاتش کاملا نامفهوم بود که سوم شخصه یا اول شخص  . این کتاب رو خوندم چون صرفا میخواستم یه خلاصه از داستان ایلیاد بخونم ولی پشیمون شدم