در واقع این فرضیه‌ها [فرضیه‌های داروین] عنصر اساسی زندگی اخلاقی را در اثر انتزاع به کناری می‌نهند، یعنی تأثیر و نفوذ تعدیل‌کننده‌ی جامعه را نسبت به اعضا نادیده می‌انگارند: نفوذی که عمل خشن و زمخت تنازع بقا و انتخاب را کم‌اثر و یا خنثی می‌کند. در هرجا که جامعه وجود دارد، چون همبستگی وجود دارد، غیرخواهی موجود است. بدینسان از همان آغاز بشریت -حتی بشکلی حقیقةً افراطی- این غیرخواهی را می‌یابیم.

لااقل باید در قسمت اعظم موارد، وفای به تعهدات خودجوشانه باشد. چنانچه قراردادها تنها بیاری زور و یا از ترس قدرت به مرحله اجرا درآیند، روشن است که همبستگی قراردادی ناپایدار خواهد بود. یک نظم کاملا خارجی به دشواری میتواند، کشاکش‌های عمومی را مخفی نگاه دارد، کشاکش‌هائی که بتوانند برای مدتی نامحدود حفظ شوند. مدعی خواهد گفت که برای رفع این نگرانی کافی است که قراردادها آزادانه مورد قبول واقع شوند، این مطلب حقیقت دارد، اما مشکل را حل نمی‌کند، زیرا چه چیزی سازنده قبول و رضای آزادانه است؟ در این خصوص رضایت شفاهی یا کتبی یک دلیل کافی نیست، زیرا میتوان که با زور و جبر نیز رضایت داد. پس باید وجود هرگونه اجباری منتفی باشد، زیرا اجبار فقط عبارت از استعمال مستقیم زور و جبر نیست، چه زور و جبر غیر مستقیم نیز آزادی را کاملا از میان می‌برد. [...] چگونه ممکن است که این تعهد را در صورتی معتبر خواند که من برای بدست آوردنش از وضعیتی استفاده کرده‌ام که البته علتش نبوده‌ام ولی این وضعیت دیگری را در وضعی قرار داده است که یا تسلیم من شود و یا بمیرد؟

افراد تنها ممکن است تابع و مطیع استبدادی دسته‌جمعی باشند، زیرا اعضای یک جامعه تنها تحت سلطه قدرتی قرار میتوانند گرفت که بر آنها تفوق و برتری داشته باشد و تنها قدرتی که دارای این صفت بوده است، قدرت گروه است. [...] به همین دلیل [...] نیروی حکومت‌های خودکامه و تحکمی از خود خویش آنها سر بر نمیآورد، بلکه ناشی از اساس و ساختمان جامعه است.

شخصیتی که جمع میسازد تنها شخصیت اخلاقی و معنوی‌ای است که بر فراز شخصیت‌های جزیی و خاص قرار میگیرد، و فقط همین شخصیت است که تداوم دارد و حتی دوامی را واجد است که شرط لازم حفظ قاعده در ماوراء روابط موقتی‌ای است که مبین همین قاعده بطور روزمره‌اند. بعلاوه نقش این شخصیت فقط برکشیدن عمومی‌ترین و کلی‌ترین نتایج قراردادهای اختصاصی، به سرحد دستورهای امری و منجز نیست، بلکه شخصیت مذکور بطور فعال و مثبت در تشکیل هر قاعده‌ای دخالت میکند. [...] مقررات اخلاقی یا حقوقی، اساسا بیانگر آن‌گونه نیازهای اجتماعی‌اند که فقط جامعه میتواند آنها را دریابید و بشناسد. [...] برای آنکه نابسامانی پایان گیرد، بایستی گروهی موجود باشد یا بوجود آید تا سیستم قواعدی که فعلا موجود نیست، بتواند در متن آن ساخته و پرداخته شود.