هیل بیلی زندگی نامه‌ی خودنوشت آقای جی‌.دی ونس شرح حال طبقه‌ی بسیار مفلوک سفید پوست در قسمت‌های مرکزی ایالات متحده است.
موقع خواندن بسیار به یاد سریال shameless افتادم. البته آن سریال خیلی مفلوک تر است. کتاب پر است از شخصبت‌هایی بسیار بی‌شعور که سخت به دنبال رویای آمریکایی می‌دوند و غافل‌اند از خیلی چیزها من جمله شعور.
این جملات بالا اصلا ربطی به کیفیت اثر نداشت، کتاب خوب است و نویسنده شجاعانه راست زندگی خودش و خانواده‌اش را نوشته است. البته من پس از پایان کتاب بیشتر به این نتیجه رسیدم که نویسنده خودش هم از جنس همان هاست.
نویسنده کاملا معتقد به ارزش هایی دون است. متعصب است، وطن پرستی افراطی دارد، تعصب روی خانواده در حد غیر منطقی دارد و هزار یک چیز دیگر که به یاد آوردنشان هم برایم آزار دهنده است. از اعضای تفنگ داران دریایی آمریکاست که خیلی هم فکر می‌کند خوب کاری کردند عراق را اشغال فرمودند چون قوی ترین! کشور دنیا هستند و جرج بوش و ریگان خیلی آدم حسابی هستند و بودند.
نویسنده محبت را در مادربزرگ و پدربزرگی یافته که همواره مخالف قانون بوده‌اند و سعی داشته‌اند از او و سایر اعضای خانواده‌ی خود با چندین قبضه تفنگ‌های کالیبر بالا حفاظت کنند. پدر بزرگ و مادربزرگی مبتلا به الکلیسم با سابقه‌ی شدید خشونت خانوادگی برایش الگو هستند و خودش زیر دست یک مادر هروئینی و بیش از پنج تا ناپدری رسمی و غیر رسمی بزرگ شده، دیگر چه توقعی می‌توان داشت؟ همین  که تا اینجا آمده، اصلا خیلی هم خوب است. نویسنده رسما معترف است با رانت رفته سر کار و متاسف که نیست هیچ، آن سیستم رانت ساز و رانت باز را هم حسابی تایید می‌کند.
به قول واشنگتن پست: کتابی بسیار عالی برای شناخت سبد رای -ابلهی چون- ترامپ.
خوب است نهایتا، اگر بخوانید با روی دیگری از آمریکا آشنا می‌شوید که هالیوود و رسانه‌‌ها زیاد دوست ندارند نشان شما بدهند.
        

          نویسنده(جی.دی.ونس(James Donald Bowman)) خاطرات خود را با حفظ آبروی افراد نوشته است. او متولد ایالت اهایو است. او اصالتا اسکاتلندی -  ایرلندی است. پدرش معتاد بود و او بیشتر نزد پدر بزرگ و مادربزرگش که دبیرستان هم نرفته بودند بزرگ شده است.

ونس کیست؟ همین فردی است که ترامپ به عنوان معاون خود انتخاب کرده و در انتخابات آمریکا همراه او شرکت خواهد کرد. به عبارتی احتمال دارد چندماه دیگر دومین نفر آمریکا باشد. به شدت ملی گرا است.

او می گوید در آمریکا به آنها هیل بیلی یا آپالاشیایی می گویند که لفظ تحقیرآمیزی است و با اغماض همان دهاتی و پشت کوهی خودمان است. 

دیکشنری کالینز: اگر از کسی به عنوان هیل بیلی یاد می‌کنید، به شیوه‌ای نسبتاً بی ادبانه می‌گویید که فکر می‌کنید او بی‌سواد و احمق است، زیرا از روستا آمده است.

 نویسنده خود را از طبقه کارگران سفید پوست می داند. کارگرانی که وضعیت خوبی ندارند و در فقر زندگی می کنند و هیچ امیدی برای بهبود اوضاع آن ها وجود ندارد. به عبارتی «تحرک اجتماعی» امکان ندارد یعنی افراد نمی توانند رشد کنند و از طبقه اجتماعی پایین بالا بیایند. این طبقه اغلب به راه های بد و خلاف کشیده می شوند.

چیزی که به شکل اساسی روی اعصاب من است روایتش از مادرش است. مادرش رسما هرزه بوده است(ان شاالله که توبه کرده است). خود نویسنده از لفظ «رژه مردها» برای تعدد مردان زندگی مادرش یاد می کند. در کتاب فقط 5 بار شوهر کرده است مابقی بماند(در یکی از نشست های انتخاباتی او حضور دارد، جستجو کنید.) حالا او مورد داشته است تو چرا جار می زنی؟!

با روایت این فرد باید این مطلب را دوباره تایید کرد که والدین باید مشکلاتشان را خودشان حل کنند. در اتاق خودشان حل کنند. از این حیث دلم برای او سوخت.

نویسنده با کار در سرامیک فروشی و حمل سرامیک هزینه تحصیل در دانشگاه ییل در رسته حقوق پرداخته است. او ازدواج کرده و خانه دارد و خلاف آن چیزی که برای هیل بیلی ها اتفاق می افتد را رقم زده است.

دانشگاه ییل ظاهرا چهارمین دانشگاه دنیا است عجیب است که این فرد چطور در آنجا پذیرش شده است.

یک قانون جالب هم در آمریکا وجود دارد. GI Bill که امتیازاتی برای سربازان از جنگ برگشته در نظر می گیرد.

کتاب خیلی شلوغ و بهم ریخته است حداقل به نظرم من اینطور بود اما در کل کتاب جالبی است...