یادداشت سامان

        ماماو همیشه دو خدا داشت: عیسی مسیح و ایالات متحده آمریکا.من هم جز این نبودم، هیچ‌یک از کسانی که می‌شناختم هم، خارج از این دایره نبود.

کتاب هیل بیلی خاطرات خودنوشت آقای جی دی ونس معاون اول دولت فعلی آمریکا و از چهره‌های موثر در جنبش ماگا.در مورد ونس گفته میشه که سال 2016 به ترامپ گفته که می‌تواند هیتلر آمریکا باشد و از 2020 به بعد رابطه‌اش با ترامپ رو به بهبودی میره و در نهایت در سال 2024 ترامپ رو به عنوان معاول اول همراهی می‌کنه.زمزمه هایی از الان شنیده میشه که شاید جمهوری خواهان برای آینده روی او حساب باز کنند،مخصوصا اینکه ترامپ دیگه نمی‌تونه دوره بعد کاندیدا بشه. ونس رو جزو افرادی از تیم ترامپ می‌دونستند که تمایلی به جنگ نداره، یا حداقل به اندازه والتز اخراجی و دلقکی مثل پیت هگست و ربیو خواهان جنگ نیست. او در کتاب با یک روایت ساده و تا حدی صمیمی و البته شلوغ و تاحدی نامنظم به زندگی خودش از کودکی تا دوران ازدواج و فارغ التحصیل شدن از دانشگاه ییل می‌پردازه. ونس سعی می‌کنه شرایط بغرنجی که تجربه کرده رو به طور کامل و بدون هرگونه ایجازی در خلال کتاب تعریف کنه. فقر، زندگی با پدربزرگ و مادربزرگ، خشونت خانگی، درگیر بودن با مادری معتاد و ولنگار بخشی از مسائلی است که ونس تو کتاب بهشون می‌پردازه. منطقه‌ای که ونس زندگی می‌کرده یعنی آپالاشیا در واقع مربوط به طبقه کارگر سفیدپوستی است که مورد تبعیض و بی عدالتی قرار گرفتند.از نکات مهمی که ونس روش تاکید داره همینه که میخواد بگه در این مملکت فقط سیاها نبودند که مورد تبعیض قرار گرفتند بلکه سفیدپوستانی هم بودند که مورد تبعیض و بی مهری قرار گرفتند. یکی از نقاط تیره زندگی ونس مادرش بوده.مادری که درگیر اعتیاد شد و با مردان متعددی وارد رابطه شد.این اختلال رابطه ونس با مادرش از اون مسائلی است که در کل کتاب کم و بیش بهش اشاره میشه. در این کتاب کاملا توضیح میده که چه عقاید افراطی داره.وطن پرستی افراطی، تعصب روی خانواده. در خلال مسائلی که ونس در طول کتاب در مورد فرهنگ مردم آپالاشیا توضیح میده، مخاطب به خوبی میتونه طبقه رای دهنده به ترامپ رو بشناسه که چه انسان‌هایی هستند و چه ویژگی هایی دارند.این یکی از اون مسائل ارزشمند این کتاب محسوب میشه. خود سرنوشت ونس رو وقتی می‌خونیم، خب میشه گفت حیرت انگیزه. قطعا شاید اغراق هایی یا اطلاعات نادرستی در یادداشت‌های ونس وجود داره، مثلا یکی از نقدهایی که در آمریکا به کتاب وارد شده اینه که این طبقه‌ای که ونس اونها رو معرفی کرده، دقیق و درست انجام نداده.من در جایگاه تایید یا رد این نقد نیستم چون اطلاعاتی از جامعه آمریکایی ندارم،اما از چیزهایی است که گفته میشه و مورد مهمی هم هست. میخوام بگم با تمام این نقدها و این درست و غلطهای روایت و ادعاهای ونس، اینکه یک انسانی از چنین خانواده‌ای وارد یکی از بهترین دانشگاه‌های دنیا میشه، خانواده تشکیل میده و الان هم معاون اول دولت آمریکاست، همه اینها باعث میشه من با اطمینان صفت حیرت انگیزی رو نسبت بدم. سرنوشت ونس از اون منطقه‌ای که برخواسته کاملا مخالف چیزی است که اکثر افراد اون ناحیه دچارش میشند. در بالا اشاره کردم متن روایت زیاد منسجمی نداره و به نظرم کتاب شلوغ پلوغی بود و یک نویسنده زبردست اگر این خاطرات و سرگذشت رو می‌نوشت نتیجه کار قطعا خواندنی تر از چیزی میشد که ونس نوشته؛ اما با این وجود خواندن کتاب خالی از لطف نیست. در سال 2020 فیلمی از روی این کتاب به کارگردانی ران هاوارد با بازی درخشان گلن کلوز در نقش ماماو و امی آدامز عزیز در نقش مادر ونس ساخته شد که اون فیلم هم فیلم بدی نبود و از همین تریبون لعنت خودم رو به آکادمی اسکار می‌فرستم که شش بار امی آدامز عزیز رو نامزد اسکار کرد و یک بار بهش نداد. اصلا کی به کیه؟منظور من از مرگ بر آمریکا یعنی همین آکادمی اسکار :- )  والسلام...