یادداشت محمد

        نویسنده(جی.دی.ونس(James Donald Bowman)) خاطرات خود را با حفظ آبروی افراد نوشته است. او متولد ایالت اهایو است. او اصالتا اسکاتلندی -  ایرلندی است. پدرش معتاد بود و او بیشتر نزد پدر بزرگ و مادربزرگش که دبیرستان هم نرفته بودند بزرگ شده است.

ونس کیست؟ همین فردی است که ترامپ به عنوان معاون خود انتخاب کرده و در انتخابات آمریکا همراه او شرکت خواهد کرد. به عبارتی احتمال دارد چندماه دیگر دومین نفر آمریکا باشد. به شدت ملی گرا است.

او می گوید در آمریکا به آنها هیل بیلی یا آپالاشیایی می گویند که لفظ تحقیرآمیزی است و با اغماض همان دهاتی و پشت کوهی خودمان است. 

دیکشنری کالینز: اگر از کسی به عنوان هیل بیلی یاد می‌کنید، به شیوه‌ای نسبتاً بی ادبانه می‌گویید که فکر می‌کنید او بی‌سواد و احمق است، زیرا از روستا آمده است.

 نویسنده خود را از طبقه کارگران سفید پوست می داند. کارگرانی که وضعیت خوبی ندارند و در فقر زندگی می کنند و هیچ امیدی برای بهبود اوضاع آن ها وجود ندارد. به عبارتی «تحرک اجتماعی» امکان ندارد یعنی افراد نمی توانند رشد کنند و از طبقه اجتماعی پایین بالا بیایند. این طبقه اغلب به راه های بد و خلاف کشیده می شوند.

چیزی که به شکل اساسی روی اعصاب من است روایتش از مادرش است. مادرش رسما هرزه بوده است(ان شاالله که توبه کرده است). خود نویسنده از لفظ «رژه مردها» برای تعدد مردان زندگی مادرش یاد می کند. در کتاب فقط 5 بار شوهر کرده است مابقی بماند(در یکی از نشست های انتخاباتی او حضور دارد، جستجو کنید.) حالا او مورد داشته است تو چرا جار می زنی؟!

با روایت این فرد باید این مطلب را دوباره تایید کرد که والدین باید مشکلاتشان را خودشان حل کنند. در اتاق خودشان حل کنند. از این حیث دلم برای او سوخت.

نویسنده با کار در سرامیک فروشی و حمل سرامیک هزینه تحصیل در دانشگاه ییل در رسته حقوق پرداخته است. او ازدواج کرده و خانه دارد و خلاف آن چیزی که برای هیل بیلی ها اتفاق می افتد را رقم زده است.

دانشگاه ییل ظاهرا چهارمین دانشگاه دنیا است عجیب است که این فرد چطور در آنجا پذیرش شده است.

یک قانون جالب هم در آمریکا وجود دارد. GI Bill که امتیازاتی برای سربازان از جنگ برگشته در نظر می گیرد.

کتاب خیلی شلوغ و بهم ریخته است حداقل به نظرم من اینطور بود اما در کل کتاب جالبی است...