چقدر بدیع بود!
اسکلتی از سیاهی و دخترکی از دنیای رنگارنگ، هرکدام پی چیزی می‌گشتند تا حالشان بهتر باشد. هردو منحصربه‌فرد و جذاب بودند و هیچ‌کدام ایده‌آل نبودند. برگ برنده‌ی کتاب برآورده شدن خواسته‌ی دو موجود ناکامل بود و دادن این حس به مخاطب که لازم نیست برای رسیدن به ایده‌آل ذهنی و برآورده‌شدن خواسته‌ها، به چیزی جز آن‌که هستی تبدیل شوی.
تصویرسازی کتاب هم بسیار هم‌راستا با متن و خلاقانه بود.
        

          اسکلت کوچک تنهاست، او دندانش را گم کرده است و فکر می‌کند برای این دوستی ندارد که دندان ندارد، یک روز دختری را می‌بیند که دارد دندانش را دفن می‌کند.

کتاب بامزه‌ای درباره دوستی :)
        

          اسکلتی که برای دوستی با دختربچه وارد دنیای زنده‌ها می‌شود و سپس دختربچه‌ نیز با او وارد دنیای مُرده‌ها می‌شود.
در روایت تصویریِ داستان، دنیای مُرده‌ها آنقدرها هم که می‌گویند ترسناک نیست.
ایده‌ی داستان جدید بود.
سوژه هم جالب بود. گاهی بچه ‌ها وقتی دندانشان می‌افتد تصور می‌کنند زشت شده‌اند.
به نظرم لازم است آخر داستان، والد از کودک بپرسد:
به نظرت چرا اسکلت دیگه به دندون نیاز نداشت؟
        

          کتابی که اگر فقط طرح جلدش را دیده بودم سراغش نمی‌رفتم. اما داستانی جالب دارد و تصویرگری جالب‌تر. داستانی دربارهٔ دوستی مناسب سنین بالای ۶_۵ سال.