اسکلتی که برای دوستی با دختربچه وارد دنیای زنده‌ها می‌شود و سپس دختربچه‌ نیز با او وارد دنیای مُرده‌ها می‌شود.
در روایت تصویریِ داستان، دنیای مُرده‌ها آنقدرها هم که می‌گویند ترسناک نیست.
ایده‌ی داستان جدید بود.
سوژه هم جالب بود. گاهی بچه ‌ها وقتی دندانشان می‌افتد تصور می‌کنند زشت شده‌اند.
به نظرم لازم است آخر داستان، والد از کودک بپرسد:
به نظرت چرا اسکلت دیگه به دندون نیاز نداشت؟
          

            اسکلت کوچک تنهاست، او دندانش را گم کرده است و فکر می‌کند برای این دوستی ندارد که دندان ندارد، یک روز دختری را می‌بیند که دارد دندانش را دفن می‌کند.

کتاب بامزه‌ای درباره دوستی :)