هیچ وقت ندیدم کار گلدوزی و سوزن دوزی در دستش باشد. يك روز صبح زود با برادرم از خانه بیرون رفت. سر ظهر چرك و خاك آلود برگشتند. با شگفتی بسیار از شوهرم پرسیدم کجا ممکن است رفته باشند که این همه کثیف شده اند. جواب داد: «غربی ها به این کار می گویند گشت زدن وگردش کردن. با نهایت حیرت گفتم: «یعنی چه؟» -يك راه پیمائی طولانی و سریع به سوى يك نقطه دور دست. امروز آنها به کوه ارغوانی صعود کرده اند. -آخر چرا؟ - به نظر آنها این کار لذت بخش است. _گفتم:« عجیب است! این جا حتى يك دختر دهاتی برایش مشکل است راه به این دوری را برود.» وقتی عقیده ام را به برادرم گفتم پاسخ داد: «زن من در کشور خودش زندگی بسیار آزادی داشته است ولی این جا در پشت این دیوارهای بلند و داخل این باغ كوچك خود را زندانی احساس میکند.» بسیار متعجب شدم چون به گمان من زندگی ما کاملا مدرن و آزاد از قید و بندهای قدیمی بود. دیوار باغ فقط بدان منظور است که زندگی خصوصی ما را حفظ کند. این که درست نیست يك سبزی فروش یا آب نبات فروش ولگرد بتواند درون خانه ما را ببیند.

تصور اینکه آرزو کنم جور دیگری باشم هیچگاه به سرم راه نمی یافت . بی آنکه به این موضوع فکر کنم ، طبعاً به نظرم می رسید که تمام آدمهای حسابی می باید شبیه من باشند. اگر صدایی ضعیف گویی از دور و از پس دیوارهای حیاط، می گفت زنانی در این جهان هستند که با من متفاوتند، زنهایی هستند که مانند مردها آزادانه هر کجا بخواهند می روند ، من هیچگونه اهمیتی نمی دادم و طبق آموخته هایم مسیر مورد تأیید نیاکانم را دنبال میکردم. هیچگونه تماسی از بیرون بر من مؤثر نمی افتاد و هیچ آرزویی نداشتم اما اکنون وقت آن است که به این مخلوقات عجیب به این زنهای مدرن با اشتیاق بنگرم و در تقلید از آنها بکوشم.

تا روزهای متمادی من به خاطر مادرم از این نافرمانی برادر سخت پریشان بودم. مادرم در این باره با من هیچ‌گاه سخنی نگفت. او این غم را نیز همانند غم‌های دیگر در زوایای نامرئی روح خود دفن کرد. همیشه وقتی با رنج‌هایی که آن‌ها را اجتناب‌ناپذیر می‌دانست، روبه‌رو می‌شد، لب‌هایش را این چنین مهروموم می‌کرد