قیصر عزیز
اکثر شعرهای او خصوصا نیمایی هایش را می توان بارها و بارها خواند و خسته نشد
        

          خیلی زیبا وخیلی خوب خیلی شاعر خوبی بودن واقعا روحشون شاد و گرامی باد

راستی اینم یکی از شعر هاشون : ایمان امان و مذهبش نماز                          در وقت عروج مرکبش بود نماز           هنگام که هنگامه ان کار رسید            چون بوسه میان دولبش بود نماز
        

          به نام او
 
شاعرِ اعتدال

این یادداشتِ بنده در هشتم آبان نود و هشت به مناسب سالمرگِ قیصر امین‌پور در روزنامه قدس منتشر شد
 
قیصر امین‌پور را می‌توان شاخص‌ترین شاعری دانست که در سالهای پس از انقلاب سرودن شعر را آغاز کرد و به تبَع آن شهرت را تجربه نمود، به نظر نمی‌رسد، چه کسانی که او را بهترین شاعر پس از انقلاب می‌دانند و چه افرادی که با دسته اوّل مخالفند و امین‌پور را صرفاً شاعر خوبی می‌دانند که در بعضی موارد برجستگی چندانی هم در آثارش ندارد، در شاخص بودن او با هم اختلافِ نظر داشته باشند. به بیان دیگر شعر قیصر به دلیل اقبال عامِّ مخاطبان و قبول خواصِ عرصه ادبیات نسبت به دیگر شاعران این دوره از برتری برخوردار است، چه بسیار شاعران شناخته شده که نتوانسته‌اند بین این دو کفّه، تعادل برقرار کنند، ولی قیصر امین‌پور به این مهم رسیده است، امّا راز این شاخص بودن و در عین حال مبتذل نبودن چیست؟
‌
به نظر نویسنده این یادداشت مهمترین شاخصه شعر قیصر امین‌پور و آنچه که او را به شاخصترین شاعر پس از انقلاب اسلامی تبدیل کرده است، اعتدال و جامع الاطراف بودن شعر و شخصیت اوست. قیصر هم در صورت و هم در محتوای اشعارش جانب اعتدال را رعایت می‌کند، او با آنکه از شاعرانِ موضع‌مند انقلاب اسلامی است و شعرهای بسیاری برای وقایع انقلاب و جنگ تحمیلی سروده است، ولی همواره سعی کرده است این موضع‌مندی را در لفافه‌ای از اعتدال بیان کند به همین خاطر آن بی‌پروایی‌ها و خشم و خروشهایی که در شعر هم‌قطارانش، کسانی چون سیدحسن حسینی، سلمان هراتی و علی معلم می‌توان سراغ گرفت در شعر او کمرنگتر و معتدل‌تر بیان شده است. و ناگفته نماند این ویژگی در صورتی است که او تا شعرهای آخرین دفتر خود به اصول خود پایبند است. اصلاً در دیدی کلان‌تر نیز، این اعتدال و میانه‌روی به چشم می‌خورد. امین‌پور در شعرهای عاشقانه‌اش نیز یک عاشق شوریده و عصاینگر مانند دیگر شاعر شاخص غزل‌سرا –حسین منزوی- نیست، عاشقانه‌های او عاشقانه‌های آرامی‌ست که از طبعی آرام و معتدل برآمده است و به همین خاطر دایره مخاطبان بیشتری را می‌تواند دربر بگیرد.
 
و اما در حوزه ساختارِ شعر، در این حوزه دو ویژگی مهم شعر قیصر امین‌پور باید بیش از پیش مورد مطالعه قرار بگیرد.اول اینکه امین‌پور تقریباً در تمام ساختارهای شعر فارسی، به سرایش پرداخته است و تقریبا در تمام این تجربه‌ها موفق بوده و اثر شاخص دارد و می‌توان گفت با هیچکدام به دید تفنن نگریسته است، او در حوزه غزل و شعر نیمایی از چهره‌های مهم شعر دهه‌های اخیر است، او به همراه سیدحسن حسینی از احیاکنندگان قالب رباعی در سالهای پس از انقلاب است، او در حوزه شعر کودک و نوجوان از شاعران پیش‌رو و موفق است، او در عرصه ترانه و تصنیف، شاعر موفقی‌ست، شاعرِ تصنیف‌های آلبوم «نیلوفرانه» علیرضا افتخاری که یکی از پرفروشترین آلبومهای تاریخ موسیقی است.قیصر امین‌پور در تمام این عرصه‌ها شعر سروده است و انصافاٌ شعر خوب و قابل دفاع کم ندارد. دومین ویژگی شعر امین‌پور از لحاظ ساختاری، اعتدال او در برخورد با قوالب ادبی و نوآوری در آنهاست، اساساَ او اهل خطر کردن و نوآوری‌های آنچنانی در اشعارش نیست، شاخص بودن شعرهای او به خاطر فرمهای تازه و بدیعش نیست، چرا که حتی می‌توان رد پای بسیاری از شاعران پیش از او را در شعرهایش دید، آنچه که شعر او را ممتاز می‌کند پرداخت درست و هنرمندانه اوست و از این جهت موقعیت امین‌پور در شعر معاصر مانند موقعیت حافظ در شعر کلاسیک است.

باری این اعتدال که هم در صورت و هم در محتوای اشعار امین‌پور به چشم می‌خورد سبب شده است که او همواره مخاطبان خود را داشته باشد. مخاطبانی که در طول این سالها نه چندان کم و نه چندان زیاد شده‌اند ولی همواره به او و شعرش وفادار بوده‌اند
‌
        

          دلنشین ترین اشعار معاصر. شیرین‌بیان ترین شاعر معاصر.
        

          چرا عاقلان را نصیحت کنیم؟!
بیایید از عشق صحبت کنیم...

بخوانید صحبت هایش از عشق را...
        

          شعر قیصر شعری ناب است و اصیل ، لطیف  و نجیب ، که هیچگاه تکراری نمی‌شود و با تکرار خواندنش گویی شاعر هر بار حسی نو برایت به ارمغان آورده و مهمانت کرده به تماشای بهار در دل زمستان . 
برای  سرودن این اشعار وجود  یک  شاعر خوب کافی نیست کمی  هم قیصر می خواهد .
 چرا  قیصر؟ شاید  جوابش  در شعرش  باشد.

و قاف 
حرف آخر عشق است
آنجا که نام کوچک من 
آغاز می شود !
        

          در میان شاعران معاصر، قیصر امین‌پور جزء پدیده‌هاست. به تنهایی نقطه‌ی عطف است. شعرهایش بر زبان و در دل همه‌ی مردم هست؛ با هر رده‌ی سنی، از هر ذوق و سلیقه‌ای... از «باز آمد بوی ماه مدرسه» تا «ناگهان چقدر زود دیر می‌شود» تا....
از شعرهای ساده‌ای که کودکانِ تازه الفبا خوانده، می‌آموزند و از بر می‌کنند، تا اشعار ۱۰کلمه‌ای که گاهی ساعت‌ها برای فهم آن زمان لازم است...
و ویژگی مشترک همه‌ی شعرهای او، سادگی و بی‌آلایشی بود، که از روح او منشأ داشت...
روحش شاد.
        

          شعرهای قیصر به‌قدری خواندنی و شیرین‌ است که با هر بار شنیدن، تازگی و طراوتش حس می‌شود.
اشعاری که درعین سادگیِ زبان و بیان، دلنشین و شاعرانه هستند و به خواننده تصویر می‌دهند. عمق و لطافتی که در شعرهای قیصر امین‌پور وجود دارد، فارغ از شعارزدگی و کلیشه‌ها است.
قیصر با پرداخت زیبا و شاعرانه، صنایع ادبی و صُور خیال را در شعرهایش به کار می‌گیرد و بزرگ‌ترین و متعالی‌ترین مفاهیم را به زبانی نرم و صمیمی بیان می‌کند. او هنرمندانه بین فُرم و محتوا تعادل ایجاد می‌کند به‌طوری‌که از جذابیت‌های آوایی و موسیقیایی کم نمی‌شود.
شعر قیصر سرشار از کلمات ملموسی است که روزمره با آن‌ها سروکار داریم. او ظرفیت‌های شاعرانه را در همه چیز می‌یابد؛ به همین دلیل است که در شعرهایش زندگی جریان دارد.
قیصر جهان‌بینی مذهبی دارد و در شعرهایش مضامین انقلابی و جنگ کم‌وبیش دیده می‌شود. او در قالب‌های غزل، رباعی، دوبیتی و نیمایی شعر سروده است.
عمومِ شعرهای کتاب "تنفس صبح"و "مثل چشمه، مثل رود" و "منظومهٔ ظهر روز دهم" از بیانی ساده، موزون و آهنگین برخوردارند که مناسب کودک و نوجوان می‌باشند.
قیصر امین‌پور متولد اردیبهشت ۱۳۳۸ در گُتوَند خوزستان و از شاگردان شفیعی‌کدکنی در دانشگاه تهران بود. او شاعرانه زیست و در ۱۳۸۶ از دنیا رفت. 
[برای نوشتن بخشی از یادداشت، از گفته‌های رشید کاکاوند و حمیدرضا شکارسری کمک گرفته‌ام.]
        

          هروقت حوصله هیچ کتابی ندارم این کتاب به دادم میرسه
خوندن شعر های ساده و دلنشین قیصر امین پور حال همه رو خوب می کنه
وهمیشه قیصر رو با این شعر آغاز می کنم و با این شعر تموم می کنم .
.........................................
حرف‌های ما هنوز ناتمام …

تا نگاه می‌کنی

وقت رفتن است

باز هم همان حکایت همیشگی

پیش از آنکه با خبر شوی

لحظه عزیمت تو ناگزیر می‌شود

آی…
ای دریغ و حسرت همیشگی

ناگهان چقدر زوددیر می‌شود
        

          در شعر معاصر دلنشین‌تر از قیصر ندیدم
آقای امین‌پور، شاعر کودکی‌ها!