ظاهراً این عبارت را اولین بار روزنامه نگار بریتانیایی مالکوم موگریچ در سال ۱۹۶۷ نوشته است: «در گذشته اگر کسی مشهور یا بدنام بود. به خاطر کاری بود که به عنوان نویسنده یا بازیگر یا مجرم انجام داده بود؛ یعنی به خاطر استعداد یا تمایز یا حتی خباثت. امروزه معروف بودن علت شهرت است خیلی‌ها در محیط عمومی به سراغ فردی می روند و می گویند: (شما را در تلوزیون دیده ام.)

وقتی اعضای نسل جدید را قبل از دوران بلوغشان به تلفن های هوشمند و سایر دستگاه های دارای صفحه نمایش قلاب کردیم دیگر طی دوران بلوغ فضای اندکی برای ورود جریان اطلاعاتی مربیان دنیای واقعی به چشمها و گوشهایشان باقی ماند. حالا فقط رودی پایان ناپذیر از تجارب دیجیتال در میان بود که به نحوی برای تک تک کودکان شخصی سازی شده بود تا کودک را تنها در اتاق خویش مشغول نگاه دارد.

زمانی که برنامه نویسان [شبکه های اجتماعی] کلیک‌های دیگران را معیار میزان اعتبار در نظر گرفتند، روانمان را طوری هک کردند که پیامدهای فاجعه باری برای رشد اجتماعی جوانان به همراه داشت.

اگر جسمت به دست دیگری سپرده میشد، بدون شک مقاومت میکردی پس چرا شرمسار نیستی از اینکه ذهنت را در برابر هرکسی که از تو انتقاد میکند چنان آسیب پذیر کرده ای که خود به خود گیج و ناراحت شود؟»