باسمه
🔰 با اینکه «سید مرتضی آوینی» به سید شهیدان اهل قلم مشهور هست، برای خودم با مستند «روایت فتح» شناخته شده بود تا قلمش؛ لذا این کتاب، فتح باب آشنایی بود.
🔰 نکته‌ای که در مقدمه این کتاب به درستی بهش تأکید شده، اینه که با مجموعه آثار مواجهیم و نه کتاب تألیفی. طبعاً تفاوت این دو مشهوده و جای افسوس داره که یک منظومه کامل تألیف شده به دست خودشون رو حتی در این موضوع نداریم...
🔰 شهید آوینی، از منظر فعال فرهنگی انقلاب اسلامی، خود و دیگری خودش رو در نقد و بررسی آثار و بیانات طرف‌های گوناگون تعریف کرده... حتماً با نظراتی بسیار چالشی مواجه می‌شین! اما بیشتر از اینکه مخالف یا موافق این نظرات باشم، از این تعجب می‌کردم چقدر شناختم از شخصیتی در این حد شناخته‌شده هم ناکافی و ناقص هست...
🔰 انگار بیشتر اینجور که خواسته بودم تصورش کرده بودم تا اونجور که بوده! البته بخشی از این روند رو میشه به مسکوت گذاشتن امثال آوینی یا حتی بهشتی مرتبط دونست... یاد فصل آخر کتاب «زلزله ده ریشتری» افتادم... صحبت از شخصی بود که خیلی‌ها منتظر بودن تا طرف از دنیا بره تا اینقدر دیگه حرف‌هاش رو نشنون... 
🔰 کتاب از این لحاظ که به من کمک کرد تا حدی با اندیشه آوینی واقعی آشنا بشم، برام مفید بود. بماند که هر یادداشت، بخشی از اتفاقات پایان دهه شصت رو در بطنش داشت و مرور اون هم جالب توجه بود. خلاصه همینکه دستم اومد آدم اندیشه آوینی بودن در حد و اندازه‌ای هست که من نیستم، راضی‌ام!

        

          مطالعه کتاب های شهید آوینی اگر برای تمامی هنرمندان الزامی نباشد، برای تمامی هنرجویان و هنرمندان انقلابی الزامی است.
در این کتاب شهید آوینی به بیان اوضاع و شرایط، آفات و مقابله با جریان روشنفکری ایران در اوایل انقلاب می پردازد، که البته هنوز بساط بسیاری از مصائب، انحرافات فکری و غربزدگی های آن موقع در کشور ما پهن است.
با خواندن این کتاب و تفکر و تحقیق پیرامون آن می توان انحرافات فکری در زمینه های متفاوت که بعضا بسیار به هنر مربوطند را شناسایی کرد، فهم کرد و در مقابل آن انحرافات ایستاد.

        

          عشق است آقا مرتضی که مبانی و مسائل بیماری روشنفکری ایرانی را یکبار برای همیشه «له» کرده است
مقالاتی که هنوز هم تازگی خود را دارند
هنوز هم مشکلات و آفات روشنفکرنماهای ایرانی همان است که آقا مرتضی فهمید
شادی روح آقا مرتضی: اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
        

          این کتاب یکی از زنده‌ترین و پویاترین آثار شهیدآوینی است که میتوانم بگویم سیلی بزرگی بود به روشنفکرانی که به دنبال تحریف بودند
جای خالی آوینی امروز بیشتر احساس می‌شود چرا که نه کسی چنینی سیلی‌هایی می‌زند و نه آثارش در تریبون‌های رسمی و نیمه‌رسمی جایگاهی جدی دارد
        

          سید مرتضا آوینی و دیگر هیچ...
        

           مردی که زمانه خود را می‌شناخت. وضع فرهنگ را می‌دید و نظرات و دیدگاه‌های خود را مطرح می‌کرد. 

        

          همواره‌ معتقدم شهید آوینی یک نظریه‌پرداز قهاری هست! ای کاش در این برحه از زمان هم تحلیلگران زیادی مثل شهید آوینی داشتیم...
        

          عارف حقیقی مست می الست است و عارف دروغین مست می پلشت آب‌انگور ...
        

          این کتاب رو درست وسط تایم نوجوونی خوندم. با خیلی از اصطلاحات و کلمه هاش آشنا نبودم اما واقعا تو اون دوره نگاهمو باز کرد روی چیزهایی که اصلا براش توی ذهنم دسته بندی درست یا تحلیل نداشتم...
اسم کتاب به بهترین نحو انتخاب شده. و مقالات این کتاب بعد از توسعه و مبانی تمدن غرب شهید، دومین کتاب مورد علاقم از شهید آوینیه. جمله ای که عکسش رو به یادداشت پیوست کردم یکی از همون جملات کلیدی  این کتابه که میتونه دید شما رو به موضوعات متفاوت کنه.

البته مختارید بپذیرید یا نپذیرید. بستگی داره منطق پشت جملات چقدر شما رو مجذوب خودش کنه. من که فعلا تو دایره جذبم.😄👋

پ.ن:
کتاب حلزون‌های خانه به دوش مقالات شهید آوینی را درباره جریان روشنفکری و نسبت آن با انقلاب اسلامی در حوزه فرهنگ، هنر و مطبوعات دربرمی‌گیرد و مطالب آن از مجموعه مقالاتی که در طول ســال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۰ نگارش یافته و در ماهنامه سوره به چاپ رسیده‌اند گزینش شده است.
        

          قصه روشنفکری در ایران قصه طویلی‌ـست ، مبدأ و منشأ اش هم  هم مربوط به ده، بیست یا سی سال پیش از امروز یا آنروز - روزگاری که مقالات کتاب نوشته و منتشر می‌شدند - نیست‌؛ این رشته سر دراز دارد. 
به هر طریق ، مقالات کتاب هر کدام به طریقی ، کلمه روشنفکر را در ذهن مخاطب شفاف می‌کند. این شفافیت می‌تواند در چیستی روشنفکر و جریان روشنفکری، رابطه این جریان با کشور و علم و تاریخ و دین و انقلاب و... باشد.
عموما هر مقاله ، پاسخ، نقد یا واکنشی به مقاله ، اتفاق ، جریان یا گفت‌و‌گویی است که در همان زمان مطرح شده. بخشی از این مطالب که نویسنده به واکنش به آنها میپردازد ،  شاید امروز دیگر بی ارزش و واضحا اشتباه تلقی شوند و برعکس برخی دیگر ، امروز معتقدان بیشتری داشته باشند.
اما صرف نظر از جریان ایجاد شده ، واکنشی که آوینی به آن جریان می‌دهد محدود به آن حرف ها نیست و به این بهانه ، موضوعی باز شده ، تشریح و تفسیر می‌شود و نقاط تاریک مختلفی روشن می‌شود.
اما «جریان روشنفگری» را نمی‌توان به عنوان یک موضوع کلی برای سلسله مقالات کتاب معرفی کرد. «عرفان» ، «هنر دینی» ، «تهجر و تجدد» ، «انقلاب» ، «دموکراسی» و... گوشه ای از عناوینی هستند که بعد از خواندن این کتاب، تعریف جامع تر و دقیق تری به دست خواهد آمد.
در پایان ، این کتاب می‌تواند در کنار آموزه های مختلف ، راهی باشد برای آنهایی که با هر نگاه و طرز فکری ، به سمت تفکر آوینی آمده و به عنوان یک مخالف یا موافق‌ ، مطالعه آن را آغاز کنند.