نمایش نشان می دهد که ما چه آسان باور می کنیم که دروغی حقیقت دارد یا این که حقیقتی دروغ است.

شکسپیر نشان می دهد که ظواهر مردم چقدر گمراه کننده است و باطن انسان ها خیلی مهم تر از لباس هایی است که می پوشند.

این داستان، ضعف انسان را به تصویر می کشد و یادآوری می کند که نیروهای مخربی به صورت نهفته در وجود ما خفته اند که گاهی بیدار می شوند.

شکسپیر زندگی را آن گونه که هست، نشان نمی دهد. بلکه آن را آن گونه که باید باشد، ارائه می دهد. در واقع آن طوری که ما آن را دوست داریم.