کتاب من بیش از حد فکر می کنم - نقد و نظرات دربارۀ کتاب من بیش از حد فکر می کنم

چه کسی فکرش را می‌کرد که باهوش‌بودن بتواند باعث آزاردیدن افراد شود؟ اما من اغلب مراجعان باهوشی دارم که نزد من می‌آیند و شکایت می‌کنند که بیش‌ازحد فکر می‌کنند و ذهنشان هیچ آرامشی برایشان باقی نگذاشته است. از شک و تردید‌ها و سؤالاتشان، و از هشیاری و حواس تیز‌شان که به همة جزئیات توجه می‌کند عاصی شده‌اند و می‌خواهند ذهنشان را از برق بکشند. رنج دیگری که این افراد از آن شکایت دارند این است که احساس می‌کنند با بقیه فرق دارند، کسی آن‌ها را درک نمی‌کند و دنیای امروزی برایشان آزاردهنده است. برای همین مدام تکرار می‌کنند: «من به این دنیا تعلق ندارم.» کتاب حاضر به این افراد می‌آموزد که هدایت ذهن پرکارشان را به دست گیرند.

«شما برای زنده ماندن نیاز ندارید به دل همه بنشینید.» تمام شدن پاراگراف با این جمله پایان ارتباط من با زمان حال بود!! دقایقی طولانی صرف مرور خاطراتم کردم، خاطراتی نه چندان خوش. کارهایی که برای تایید افراد مهم زندگیم انجام دادم یا ندادم دوباره برای من یادآوری شد. همینطور خشمی که بعد از به دست آوردن اون تأییدها سرازیر میشد و شروع کننده یک نشخوار و سرزنش طولانی بود. برای مدت طولانی ای من شبیه به سالن پذیرایی ای ( نقل از نویسنده کتاب) بودم که سعی داشت بی عیب و مطابق میل همه باشه. اما امروز، بعد از تلاش های مکرر به مرحله ای رسیدم که میتونم به این جمله عمل کنم. این کتاب مثل آب سردی بود بر ذهن داغم.

قبل از هر چیز ، نباید انتقادها را شخصی ببینید. انتقاد کننده بیشتر در مورد خودش سخن می گوید تا در مورد شما. منطق این قضیه این گونه است:( من از رفتار هایی در دیگران انتقاد می کنم که برای خودم ممنوع کرده ام. و این بی ملاحظه ها به خودشان اجازه می دهند آن کارها را بکنند!!)