اگر مثل من آدمی با تفکرانتقادی مادرزاد هستید خیلی به کارتان نمی آید چون نقد اصلی کتاب بر رواج "رویاپردازی" درباره آینده است که در صنعت انگیزش و صنعت سینما و صنایع دیگر جهان سرمایه داری به شدت تبلیغ میشود. 
کتاب با آمار و ارقام ثابت میکند بیشتر آدمها از این رویاپردازی صدمه میخورند

نقد اصلی من بر کتاب این است که عنوان چیزی غیر از محتوا را میگوید. عنوان باید این میبود: رویاپردازی نکنید! یا حتی درباره آینده خیالبافی نکنید!
این تنها دو نمونه از جملات کتاب:
"آرمانی سازی آینده تدبیری نیست که بتواند انگیزه افراد را حفظ کند و آنها را به هدفشان برساند و به نظر نمیرسد که برای جامعه کارگر باشد. عاقلانه نیست که غرق در رویاپردازی درباره دستیابی به اهداف تان شوید و خیال کنید به خوبی و خوشی در مسیر موفقیت هستید. زندگی طور دیگری عمل می‌کند."
 "اگر کسی هدفی در زندگی نداشته باشد و خیال پردازی کند که روزی نقش اول فیلمی را به دست خواهد آورد، افراط در خیال بافی های مثبت احتمالا مانعی در مسیرش خواهد بود. در حالت عادی باید دست کم چند ماه و حتی چند سال هر روز در آزمون انتخاب نقش شرکت کرد."

 مفهوم فکر اصلا در این کتاب مد نظر نیست و مدام اسم رویا و خیال مطرح میشود. بنابراین من هرچه پیش رفتم بیشتر سرخورده شدم از اینکه کتاب هیچ وجه فلسفی ندارد. آیا روانشناسی باید همیشه دامنش را از آلودگی به فلسفه پاک نگهدارد؟ هرگز! تا جایی که من خوانده ام درخشان ترین روانشناسهای معاصر مثل "یالوم" و از او مهمتر "رولو می" آبشخور اصلی اندیشه شان فلسفه است

به هر حال حرف اصلی کتاب این است که اگر از رویاپردازی درباره آینده رهایی ندارید به روش "مقابله ذهنی" جلوی رویاهای غیرواقعی تان را بگیرید و موانع را هم در رویایتان بگنجانید. با اضافه شدن این دو مرحله یک روش چهار مرحله ای به نام woop شکل میگیرد که برای نتیجه گرفتن از آن باید مدام تجربه اش کنید اما نویسنده مدعی است معجزه میکند و من هم این را رد نمیکنم. حتی خودم هم اپلیکیشن ووپ را روی گوشی ام نصب کردم.

اتفاقا این بهترین بخش کتاب است. جایی که واقعا باید با ایده نویسنده و تحقیقاتش همراه بشوید تا نتیجه بگیرید. مخصوصا اگر دچار مشکلات مستمر، نگرانی و سردرگمی برای حل مشکلی قدیمی هستید به گمان من حتما ارزش دارد تجربه اش کنید.
        

          وقتی داشتیم با یه بوک کلابی بازداشتگاه صورتی میخوندیم، یه ایرادی که بهش می‌گرفتن این بود که اعداد و ارقامی که ارائه میده قانع کننده نیست. مثلا میخواد بگه نمادها به صورت ناخودآگاه تصمیم گیری های مارو تحت تاثیر قرار میدن، برای اثباتش آزمایشی طراحی کردن و نتیجه اش این شده که کسانی که فلان نماد رو دیدن 12 درصد بیشتر  از بقیه توی تصمیم گیریشون دوراندیشانه عمل کردن. و به نظر بچه ها 12 درصد برای اثبات ادعاشون کافی نبود.
این مثال کاملا تخیلی بود، منم اون موقع اصلا حرفشون رو قبول نداشتم و خیلی روی نظرم نسبت به کتاب اثر نذاشت.

ولی بعد از خواندن مثبت فکر نکنید، تازه به جسارت وشجاعت نویسنده اون کتاب پی بردم.
چه قدر شجاعانه اس که وقتی میدونی مستنداتت ممکنه انقدر خیره کننده نباشه که همه ی خواننده ها رو قانع کنه باز هم از کتابت حذفشون نکنی.
مثبت فکر نکنید این جسارت رو نداره. کتاب پر از آزمایشه ولی نتیجه ی همه ی آزمایشات اینجوری به خواننده ارائه میشه که : گروه اول بیشتر، گروه دوم کمتر و... خب چند درصد؟ 200 درصد بیشتر یا 2 درصد بیشتر؟

اسم کتاب هم غلط اندازه! البته اسم ورژن ترجمه شده اش.
کتاب درباره ی مثبت اندیشی نیست و بیشتر درباره خیال پردازیه. هدفش هم ارائه ی یک تکنیکه به اسم ووپ که یک تکنیک ذهنیه برای کتهش اضطراب و افزایش بهره وری و کلا به ادعای کتاب هر هدف و تغییری که به دنبالشید با این تکنیک به دست میاد. خیال پردازی هم مرحله اول از چهار مرحله ووپ عه. فصل های اول هم کلا به خیال پردازی اختصاص داره که به نظر من با مثبت اندیشی خیلی فرق و فاصله داره.
اگر به جای یک بهش دو دادم تنها دلیلیش این بود که فصل آخر راجع به آزمایشش روی بچه ها صحبت میکرد. و برای اولین بار بعد از 180 صفحه فهمیدم که چرا این روش و مایندستی که ازش حرف میزنه انقدری هم که من فکر میکردم بدیهی نیست و همین که بهش ساختار داده ارزشمنده.  آموزش این روش  به بچه ها و نوجوان ها خیلی مفیدتر و حتی منطقی تره تا بزرگسالان.
        

          اولش فکر کردم از این کتابای زرد موفقیت و ایناس ولی وقتی یکم راجع به نویسنده و تحقیقاتش و ایده پشت کتاب خوندم فهمیدم از اون دسته نیست، بعد از خوندن خود کتاب هم خیلی از ایده نویسنده و سادگی و اجرایی بودنش لذت بردم
        

          الان که همه جا به خصوص شبکه های اجتماعی به کسب درآماد با استفاده از فروش پکیج از مثبت اندیشی و قانون جذب حرف میزنن,این کتاب با تکیه بر آزمایش های علمی و آزمون و خطا های فراوان در مورد مثبت اندیشی حرف میزنه.و در طول کتاب راه درست استفاده از افکار مثبت رو به ما میگه
فصل آخر هم یه اپلیکیشن خیلی خوب و کاربردی معرفی میکنه.
        

          این کتاب در مورد استفاده درست از رویاپردازی مثبت میگه. نویسنده یک نظریه با عنوان مقابله ی ذهنی و مطرح میکنه و تحقیقات زیادی و برای اثبات درستی نظریه اش انجام میدهد و در نمونه ها و زمینه های مختلف پژوهش انجام داده. در نهایت میخواد بگه به جای صِرف رویا پردازی برای رسیدن به ارزوها و اهداف بهتره از مقابله ذهنی استفاده کنیم یعنی ابتدا رویا پردازی در مورد وضعیت ایده ال رسیدن به هدف و بلافاصله تفکر درباره موانعی که ممکن است سد راه ما برای رسیدن به هدف باشه. این نوع تفکر باعث میشه برای رسیدن به هدفی که داریم دست به اقدام بزنیم.
در اخر هم مفهومی با عنوان "اجرای تصمیم گیری" را به مقابله ی ذهنی اضافه می کنه و میگه ترکیب این دو تا با هم بهترین نتیجه را میدهد.  این فرایند را ووپ می گوید که اگر ووپ جز روتین زندگیتان شود میزان رضایت از زندگی تان افزایش پیدا می کند.
WOOP: Wish, Outcome, Obstacle, Plan
ارزو، نتیجه، مانع و برنامه