با خوندن این کتاب یاد این جمله افتادم :
[هیچ مردی حاضر نیست شرف و آبروی خویش را فدای عشق
کند ! این کاریست که صدها و هزاران زن کرده اند]
اعتراف میکنم پیش از این فقط در تاریخ ادبیات دوران دبیرستان اسم کتاب[ چشم هایش ] از بزرگ علوی رو خونده بودم تا همین چند روز پیش که بین قفسه های کتابخونه چشمش بهم افتاد و گفتم بذار ببینم اصلا درباره چی هست 🫠 
مشخصه که داستان کتاب درباره معشوقه و چشم های خاصش هست ، راوی معشوقه ای ست زخم خورده و درک نشده ، معشوقه ای که به دست استاد نقاش عاشقی تصویر شده است ولی بازتاب چشم ها ، چشم های او نیست !
چشم های تصویر شده چشم هایی هوس آلود و مغلوب کنندست ، چشم هایی که با نگاه اول بیننده تشخیص نمی‌دهد چشم ها از آنِ زن پاک و معصوم است یا زنی هرجایی و  ....
چشم هایش روایت معشوقه ست که توسط عاشق درک نشده و به بدنامی افتاده !
زنی که تلاش می‌کند با حفظ حرمت نقاش خودش را جدا از این چشم های هوس آلود تعریف کند .

نمیدونم چرا با خوندن این کتاب یاد آناکارنینا افتادم 🫠
        

          اوههه این کتابب بی نظیر بوددد
        

          اونقدر ها که تعریف شنیدم ، نه
نبود
        

          بد نبود
        

          چه شیرین بود.
چه شیرین می‌تواند باشد.
افسوس که ما فقط تلخی آن را می‌چشیم...
        

          در سمفونی ها گاهی آهنگی آرام  و کم از میان هیاهوی ارکسترها رخنه می کند.این آهنگ خفیف و لطیف است اما به دل شما نمی نشیند.شما دائما انتظارش را دارید.باز این صدای خفیف تکرار میشود.منتهی این دفعه بیش از بار اول شما را می گیرد.کم کم تمام ارکسترها یک صدا همان آهنگ دلخواه شما را با چنان قدرتی بیان می کند که دیگر اختیار از دستتان در می رود.مصیبتهای جگر خراش هم همینطور بروز می کنند.انسان اول عمق آنها را درک نمی کند.گاهی خودی نشان می دهند و در نیستی فرو می روند،ناگهان تمام ارکستر به صدا در می آید آن وقت اشک از چشمهای شما جاری میشود و خودتان نمی دانید برای چه گریه می کنید.





هر درختی ثمری دارد و هر کس هنری
من بیچاره ی بی مایه تهی دست چو بید