برای من داستان عجیب و گنگی بود ولی دوستش داشتم.نمیدونم چجوری میتونم درموردش حرف بزنم چون فکر میکنم عمیق تر و فلسفی تراز چیزیه که بتونم نظر بدم.خیلی خوشحال میشم درموردش باهاتون صحبت کنم اگر خوندینش
        

          دون ژوان پتر هانتکه اصولاً مانند دون‌ژوان‌های دیگر نیست. او درگیر خسران و یأسی است که او را از تمام آن سبک‌سری‌ها، شیطنت‌ها و حتی خباثت‌ها محروم می‌کند؛  از تمام ویژگی‌هایی که، از روایت مولیر به بعد، با این شخصیت اسطوره‌ای عجیب شده‌اند. و با وجود این دون ژوانِ هانتکه احتمالاً هنوز شخصیتی فرانسوی است، فرانسویِ سودازده‌ای که روزی از روزها در برابر آشپز بی‌کارِ روزگار ما، در پورت رویالِ مجاورِ پاریس، پایگاه قدیمی یانسنیست‌ها، ظاهر می‌شود. دون ژوان هفت سفر را به سوی هفت زن در هفت کشور از سر می‌گذراند و داستاش را روایت می‌کند. گه‌‌گاه غنایی افسانه وار دارد ولی اغلب اوقات چیزی صرفاً رنگ‌باخته و بسیار ساختگی است.

دوماه‌نامه‌ی آگاهی نو، ویژه‌نامه‌ی نقد و بررسی کتاب: «کتاب‌نامه؛ در نقد و بررسی آثار، جلد یک»، شماره‌ی پیاپی 05، پاییز 1400.
        

          خب من دون ژوان مولیر و موتسارت را نمی‌شناختم و داستان هانتکه از دون ژوان اولین مواجهه‌ام 
با این شخصیت بود. برای همین تصوری نداشتم که بخواهم متوجه تقابل یا تفاوت بشوم. بعد خواندن کتاب تازه رفتم اوپرای موتسارت رو دیدم و متوجه توصیف متفاوت و معرفی دون ژوانی دیگر از زبان هانتکه شدم. 
احساس آمیزه از بی‌قراری و خونسردی دون‌ژوان راوی را دوست داشتم و می‌فهمیدم. روایت مبهم و رازگونه و توصیف زمان هم.