"زندگی بدون آخوندا"
تصور کن یک شب قبل از خواب متوجه شوید حکومت دین و دینداری به اتمام رسیده. دیگر نه کشیشی در کار است، نه خاخامی، نه مغی و نه آخوندی که سردمدار دین شوند و پیش بر آن؛ چه خوابی را در پس این خبر خواهی داشت؟
#قدرت_و_افتخار زندگی بدون دین را به تصویر می کشد. #گراهام_گرین با قصه گویی دین داری یا بی دینی را جلو چشم مخاطب می آورد. هیچ انتخابی را ارحجیت نمی دهد. ترسیم دو راهی. در خلال داستان عمیق ترین حرف هایی که یک دین دار با آن درگیر می شود را واگویه می کند. در قالب دیالوگ یا در خودگویه های شخصیت ها.
.
جملاتی از کتاب:
«درد هم قسمتی از شادی است».
«... واین خود از مسائل عجیب حیات است که انسان در هر وضعی که قرار گرفته باشد، باز هم احساس می کند که زندگی لحظات خوشی دارد: زیرا همیشه می توان آنرا با اوقات بدتری سنجید».

2/7/97
        

          گراهام گرین در این کتاب تلاش کرده است درد و داغ انسان‌های محروم مکزیک انقلاب زده  را به تصویر بکشد که به ضرب تیر و تفنگ از پناهگاه دین نیز بیرونشان می‌راندند و بهشت آسمانی‌شان را ویران کرده تا با مصالحش بهشت زمینی بسازند و توده‌های درد کشیده را از زمین رانده و از آسمان مانده می‌کردند. 
        

          بعد از خواندن آمریکایی آرام فهمیدم گراهام گرین قرار است به یکی از نویسندگان محبوبم تبدیل شود این کتاب را که چند سالی می شد در کتابخانه داشتم در دست گرفتم و خواندم. 
نویسنده شما را پرت می کند وسط داستانی که قبل از حضور شما در جریان بوده است! و شما خودتان باید بفهمید که کی هستید؟ و فلان شخصیت کی است و آن یکی کی است؟ 
اگر گرین در آمریکایی آرام ضد آمریکایی قلم می زند. اینجا نمی توان فهمید علیه کی قلم در دست گرفته است آیا می خواهد دین داری را به سخره بگیرید یا می خواهد بگوید دین امید نهایی است و چه چیزی جذاب تر از این؟