زیبا و ملموس و غم‌انگیز. براش زمان زیادی رو در نظر گرفتم که بهتر بتونم بفهممش و ازش لذت ببرم. هرچند بعضی از قسمت‌هاش برام کسل‌کننده بود و شخصیت‌پردازی‌هاش جای کار داشت، ولی در کل از خوندنش لذت بردم ♥️
        

          سال ۹۶ خریدم و سال ۱۴۰۲ خوندم ، خیلی منتظر موند،  کاش هنوزم در صف انتظار مونده بود ،  توقع بیشتری داشتم ، دوره خوندنش طولانی شد ، نه اینکه آروم بخونم که زود تموم نشه یا از خوندنش لذت ببرم ، نه ،  فقط برای من داستان کشش لازم را نداشت ، پایانش هم خب ... ، احتمالا دیدن انیمه ای با این اسم در کودکی  باعث شد انتظار دیگه ای داشته باشم .
        

          غم و فقر،دو عنصر اصلی این کتاب هستند اما دیکنز بازهم نوری بر این دو عنصر تابانده. نور انسانیت. داستان مثل تمام داستان های معروف دیکنز است. با ز هم از کوچه هایی که جز فقر کسی  از آن ها رد نمی شود! حرف زده شده. اما به پای "دیوید کاپرفیلد"  "آرزوهاي بزرگ" "داستان دو شهر" و حتی "اولیور تویست" نمی رسد. وقتی کتاب را می خوانی انگار  حس تکرار به آدم می دهد. انگار دیک سوئیولر همان کارتن داستان دو شهر است، کیت همان دارنی و پدر بزرگ همان دکتر مانت است. اما باز خواندنش ضرر ندارد. این حس فقط به این خاطر است که تمام داستان های دیکنز عالی، شگفت انگیز و وصف نشدنی است. اما در این کتاب با یک داستان خیلی خوب از دیکنز طرفیم. دیکنز مثل یک کارگردان خارق العاده است و از تمام بازیگران و شخصیت های داستانش بهترین بازی را گرفته. شخصیت پردازی کتاب عالی است و کسانی که در کتاب حتی در حد یک فصل راجع بهشان صحبت شده در ذهن ماندگار می شوند. در کل اگر به دیکنز(که از نظرم بهترین داستان نویس تمام دوران غرب است!) علاقه مندید حتما این کتاب را پیشنهاد می کنم.
        

          من هیچوقت از این کارا نمی‌کنم اما نمی‌دونم چرا وقتی تا وسط این کتاب رو خوندم با خودم فکر کردم برم پایانش رو ببینم. 
الان نمی‌دونم به خودم لطف کردم یا ظلم. ولی لعنت بهت مرد. 
فعلا هم نمی‌خوام برم جاهایی که نخوندم رو بخونم. تا کتاب بعدی‌ای که از این آقا شروع کنم باهاش قهرم. 
خودمم فاز خودم رو نمی‌دونم.
        

          در حال خواندن هستم و خیلی از داستان زیبای کتاب خوشم آمده ❤❤❤