فیزیولوژی گیاهی. 
اسم درسی بوده که باید پاس میشده. 
استاد یک جایی وسط حرف هایش، انگار آن همه کتاب و مقاله تنهایش گذاشته باشند و کلمه کم آورده باشد بغض کرد و گفت: 
فیزیولوژی درس خداشناسی است. 
عالم گل و گیاهان همه اش حضور بی واسطه ی خداست. 
نویسنده میخواسته هم ذره ای از دنیای گیاهان را بشناساند و هم خدا و حرف ها و دستوراتش را پیدا کند. 
        

          عنوان یکی از  منبرها هست به‌جان نشستن‌ها. در این منبر بحث آب دادن به گل با آب‌پاش است. این‌طوری آب نرم‌نرمک می‌رود در جان گیاه و چه زیبا و هنرمندانه نویسنده این بحث را مرتبط کرده به نفوذ نرم‌نرمک محبت در دل. محبت باید کم‌کمک به جان بنشیند. حالا با اجازه‌ی نویسنده که دوست خیلی خوبم هم هست می‌خواهم بگویم این کتاب و منبرهای کوتاهش را هم باید با مدل آب‌پاشی بخوانیم تا نرم‌نرمک لذتش در جانمان بنشیند. 
        

          منبر گیاهی  ، همین عنوان کافیست تا با اشتیاق به سراغ کتاب برم
و باریک بینی نویسنده ناامیدم نکرد .
کاش همه مثل نویسنده در لحظه لحظه زندگی در تمام مشغله ها دین  رو پیدا میکردیم ...