. 
"منبرهای سبز" 

وُلفیا یکی از کوچک‌ترین گیاهان جهان است؛ به‌طوری که هزاران وُلفیا روی نوک سوزن جا می‌شوند! «ساگوارو» هم یکی از بزرگ‌ترین گیاهان جهان است؛ نوعی کاکتوس، که ارتفاع آن به بیش از 12 متر می‌رسد!همان هایی که توی کارتون لوک خوش شانس دیده ایم. 
نویسنده خانم خزائی است که  در قالب چند فصل منبر های کوچک گیاهی را روایت می کند.
چند ماهی است که کتاب را خواندم و آنطور که یادم مانده راجع به اسم کتاب هیچ جا توضیحی ندادند. خودم با جستجو متوجه معنی شدم. (به نظرم نقطه ضعف بود. ) 
شروع هر فصل از هر گیاه و ناز و ادایش چند خطی می نویسند و بعد ربطش می دهد یه یک حدیث و آیه یا روایت. 
ایده جدیدی نبود و من را یاد کتاب آیت الله رنجبر انداخت که در نوجوانی خوانده بودم .(مثل شاخه های گیلاس) 
آرام آرام خواندمش و توضیحات راجع به گیاهان بیشتر برایم جالب بود.
 دست به سرچ بودم و عکس گیاه های هر فصل را جستجو می کردم. 
کتاب ذوقی و لطیفی است و شاید همه پسند باشد.

بخشی از متن: 
" مثلا آلمانی ها می گویند:خدا همه ی گل ها را نامگذاری کرد و تنها یک گل کوچک بدون نام ماند به همین خاطر شروع به گریه کردن و گفت:" فراموشم مکن."خدا جواب داد:" همین نام تو خواهد بود."ما هم همیشه باید این ذکر را بگویم. خدایا فراموشم مکن. سلاحی به جز محبت تو ندارم. "


#منبر_سبز
#کتاب_خواندم 

.
        

          عنوان یکی از  منبرها هست به‌جان نشستن‌ها. در این منبر بحث آب دادن به گل با آب‌پاش است. این‌طوری آب نرم‌نرمک می‌رود در جان گیاه و چه زیبا و هنرمندانه نویسنده این بحث را مرتبط کرده به نفوذ نرم‌نرمک محبت در دل. محبت باید کم‌کمک به جان بنشیند. حالا با اجازه‌ی نویسنده که دوست خیلی خوبم هم هست می‌خواهم بگویم این کتاب و منبرهای کوتاهش را هم باید با مدل آب‌پاشی بخوانیم تا نرم‌نرمک لذتش در جانمان بنشیند. 
        

          فیزیولوژی گیاهی. 
اسم درسی بوده که باید پاس میشده. 
استاد یک جایی وسط حرف هایش، انگار آن همه کتاب و مقاله تنهایش گذاشته باشند و کلمه کم آورده باشد بغض کرد و گفت: 
فیزیولوژی درس خداشناسی است. 
عالم گل و گیاهان همه اش حضور بی واسطه ی خداست. 
نویسنده میخواسته هم ذره ای از دنیای گیاهان را بشناساند و هم خدا و حرف ها و دستوراتش را پیدا کند. 
        

          منبر گیاهی  ، همین عنوان کافیست تا با اشتیاق به سراغ کتاب برم
و باریک بینی نویسنده ناامیدم نکرد .
کاش همه مثل نویسنده در لحظه لحظه زندگی در تمام مشغله ها دین  رو پیدا میکردیم ...
        

          خوندن این کتاب رو با فصل بهار و سال نو همراه کردم ،
خیلی تو همراه شدن با فضای کتاب تاثیر داشت .
مضامین تازه و جذابی بود اما برای من بخش های گیاه شناسی جذاب تر بود در نهایت ، تا نکاتی که نویسنده با الهام از فیزیولوژی گیاهان مطرح کرده بود. دلیلش هم این بود که مطالب می‌تونست انقدر کوتاه نباشه و با ظرافت بیشتری به احادیث و آیات رجوع می‌شد و تامل بیشتری در گرفتن نتایج در مثال ها می‌شد .
خوندنش رو پیشنهاد میکنم اما بیشتر به سنین پایین تر .